Mijn levensverhaal
Welkom op deze pagina, waar ik mijn levensverhaal deel. Ik hoop dat jij je in een bepaalde fase van mijn leven kan herkennen en mij accepteert zoals ik ben geworden. Lees verder en ontdek mijn reis.
Mijn levensverhaal
Ontdek de kracht van werkelijke liefde.
Mijn levensverhaal is een reis,
en ik deel graag mijn ervaringen met jou.
Laat je inspireren en ontdek
hoe een geloof in Werkelijke Liefde
voor een ieder van grote meerwaarde kan zijn.
Welkom.
De weg naar werkelijke liefde
Mijn levensverhaal is een zoektocht.
Een zoektocht naar werkelijke liefde en de betekenis hiervan.
Ik heb geleerd dat het volgen van verkeerde voorbeelden, gevoelens van haat kunnen opleveren.
Het is belangrijk om je eigen pad in de Werkelijke Liefde te vinden en te gaan geloven.
Haat tegenover liefde
De keuzes die we maken, bepalen onze gevoelens. Het te veel volgen van verkeerde voorbeelden zal onherroepelijk leiden tot gevoelens van haat. Kies daarom bewust voor werkelijke liefde, en laat je niet langer leiden door negativiteit. Het is een uitdaging, maar de beloning is immens.
Geloof in de kracht
Ik hoop dat mijn verhaal je inspireert
om te gaan geloven in die werkelijke liefde.
Het is een liefde die verder gaat dan romantiek; het is een liefde die gebaseerd is op respect, begrip en acceptatie.
Een liefde die de wereld kan veranderen.
"De weg naar werkelijke liefde
is niet altijd gemakkelijk,
maar zeker de moeite waard."
Een bezoeker van hart
My life story
Discover the power of real love.
My life story is a journey,
and I'd love to share my experiences with you.
Be inspired and discover
how a belief in real love
can be of great value to you too.
Welcome
The road to real love
My story is a quest.
A quest for real love and its meaning.
I've learned that following bad examples can lead to feelings of hatred.
It's important to find your own path and believe
in the power of real love.
Hate versus love
The choices we make determine our feelings. Following the wrong examples too often will inevitably lead to feelings of hatred. Consciously choose love and don't be swayed by negativity. It's a challenge, but the rewards are immense.
Believe in the power
I hope my story inspires you
to believe in real love.
It's a love that goes beyond romance.
It's a love based on respect, understanding, and acceptance.
A love that can change the world.
The road to real love
isn't always easy,
but it's worth it.
A visitor from the heart
Hoe ik ter wereld kwam
How I came into the world
Mijn levensverhaal begint bij mijn geboorte.
Deze vroege fase van mijn leven is cruciaal voor wie ik nu ben.
Ik wil graag delen hoe mijn eerste ervaringen, een kijk op de wereld vormden.
De herkenning in deze tijd als
Kind, een mens op aarde, is voor mij erg belangrijk.
My life story begins with my birth.
This early phase of my life is crucial to who I am today.
I'd like to share how my early experiences shaped my view of the world.
Recognition during my first human experienceon earth, is very important to me.
Gevoel van herkenning
Sense of recognition
Een van de belangrijkste gevoelens die ik wil overbrengen met mijn levensverhaal is herkenning. Ik hoop dat jij in mijn ervaringen iets kan herkennen vanuit je eigen leven. Het delen van deze persoonlijke momenten is een manier om verbinding te maken en te laten zien dat eigenlijk niemand alleen hoeft te zijn.
One of the most important feelings I want to convey with my life story is recognition. I hope you can relate to something in my experiences from your own life. Sharing these personal moments is a way to connect and show that no one needs to be alone.
Acceptatie
Acceptance
Nadat je mijn levensverhaal hebt gelezen, hoop ik dat je mij accepteert zoals ik ben geworden. Ieder mens is uniek en gevormd door zijn eigen ervaringen.
Ik deel mijn verhaal in de hoop op begrip en acceptatie, zodat we elkaar kunnen ontmoeten op een dieper niveau.
After reading my life story, I hope you'll accept me for who I am. Every person is unique and shaped by their own experiences.
I share my story in the hope of understanding and acceptance, so we can meet each other on a deeper level.
"Het lezen van iemands levensverhaal is als het bewandelen van een pad dat reeds is afgelegd, vol met lessen en inzichten die de moeite waard kunnen zijn om te ontdekken."
“Reading someone’s life story is like walking a path that has already been traveled, full of lessons and insights that may be worth exploring.”
[[name]], VIER UITINGEN IN KUNST
Geboren in Assen in 1957
Als 3e zoon kwam ik ter wereld in de stad Assen!
Waarom Assen?
Toen mijn vader het conservatorium in Utrecht had verkozen om dwarsfluit, piccolo en piano te willen leren, moest hij op zijn 18 jarige leeftijd ook zijn dienstplicht vervullen en kon dat als muzikant doen in Assen.
Hij had al in Utrecht werkelijk moeten trouwen omdat hij was gevallen op een eerdere vriendin van zijn vriend Arne van Onck.
Deze Arne van Onck was 1 van de 2 zeer goede vrienden in de naoorlogse jeugd van mijn vader. Hij had 2 goede vrienden en dat waren journalist Arne van Onck en beeldend kunstenaar Dolf Zwerver. Zie mijn filmpje hieronder over mijn vader waarin ze beiden voorkomen.
Born in Assen in 1957
I was born in the city of Assen, my third son!
Why Assen?
When my father chose the Utrecht Conservatory to study flute, piccolo, and piano, he also had to complete his military service at 18, which he could do as a musician in Assen.
He actually had to get married in Utrecht because he had fallen for a previous girlfriend of his friend Arne van Onck.
This Arne van Onck was one of two very good friends in my father's post-war youth. He had two good friends: journalist Arne van Onck and visual artist Dolf Zwerver. See my video below about my father, in which they both appear.
Echter zijn vriend Arne was altijd erg bang om mijn moeder zwanger te maken omdat hij eerst nog iets meer van de wereld wilde zien.
Hij was naar Zweden verhuisd en had mijn moeder achtergelaten. Toen viel mijn vader op mijn moeder die een hele aantrekkelijke vrouw was en iets minder principes had dat hij mijn moeder ook werkelijk zwanger te kunnen maken en dat gebeurde dan ook. Hij moest trouwen met mijn moeder omdat ze zwanger was geworden en was blij dat hij als militair aan een betaalde baan in zijn dienstplicht kon komen en hij werd militair musicus in de zogeheten Johan Willem Frisokapel met fluit en piccolo. Mijn moeder vond het gelukkig prima om met mijn vader mee te gaan naar Assen.
In Assen was mijn vader helaas toch ook niet altijd even trouw aan zijn vrouw, mijn moeder. Mijn vader bekende nog eens dat hij werkelijk vreemd was gegaan met een andere vrouw toen mijn moeder van mij (of mijn 2 jaar oudere broer) zwanger was geworden van dus zijn 2e of 3e kind. Dit moet een zeer schokkende ervaring voor mijn moeder zijn geweest!
Uiteindelijk wilde mijn vader niet altijd in een militaire kapel spelen, maar beroepsmuzikant worden in een groot symfonieorkest. Dat bleek mogelijk omdat er toen net een groot professioneel symfonieorkest was opgericht in de naburige provincie Friesland. Mijn vader solliciteerde en werd aangenomen, en we verhuisden met ons gezin van Assen (de hoofdstad van Drenthe) naar Leeuwarden (de hoofdstad van Friesland).
Born in Assen in 1957
I was born as my third son in the city of Assen!
Why Assen?
When my father chose the conservatory in Utrecht to learn flute, piccolo, and piano, he also had to complete his military service at 18, which he could do as a musician in Assen.
He had actually had to get married in Utrecht because he had fallen for the previous girlfriend of his friend Arne van Onck.
This Arne van Onck was one of two very good friends in my father's post-war youth. However, this previous boyfriend, Arne, was always very afraid of getting my mother pregnant because he wanted to see more of the world first. He had moved to Sweden, leaving my mother behind. Then my father fell for my mother, who was a very attractive woman, and was somewhat less principled about actually getting her pregnant, which is what happened.
He had to marry my mother because she had become pregnant. He was happy to get a paid job as a soldier during his military service, and he became a military musician in the Johan Willem Friso Chapel, playing flute and piccolo.
My mother was happy to go with him to Assen.
In Assen, my father wasn't always faithful to his wife, my mother. He even confessed that he had actually cheated on me with another woman when my mother (or my two-year-older brother) became pregnant with her second or third child. This was ofcourse very difficult for my mother.
Ultimately, my father didn't always want to play in a military band, but wanted to become a professional musician in a large symphony orchestra. This turned out to be possible because a large professional symphony orchestra had just been established in the neighboring province of Friesland. My father applied and was accepted, and we moved with our family from Assen (the capital of Drenthe) to Leeuwarden (the capital of Friesland).
Opgroeien in Friese hoofdstad Leeuwarden
Growing up in the Frisian capital Leeuwarden
Zo ben ik uiteindelijk in Leeuwarden opgegroeid. Het was in een buitenwijk (Hagendoornplein) aan de rand van de stad, vlakbij uitgestrekte weilanden en een kleine scheepswerf genaamd "Schildkampen", waar ik opgroeide. Jammer dat mijn moeder (en eigenlijk ik ook) veel meer van het bos hield dan van weilanden met koeien en schapen. Ach ja, dat was ons lot. Mijn vader deed zijn best om in een ander orkest te komen en nam zelfs les bij een beroemde Nederlandse fluitist, Peter van Munster, maar helaas zonder succes. Toch deden mijn ouders beiden hun uiterste best om ons een hele fijne jeugd te bezorgen. Mijn moeder gaf ons huis elk jaar metamorfose Dat was echt een geweldige ervaring voor mij als kind. Ik genoot er elk jaar enorm van. Het was vaak in de tijd dat het in Leeuwarden vaak ging sneeuwen. Het was werkelijk prachtig en ik vond het echt geweldig. En ook mijn vader zag kans om mij en mijn 2 oudere broers, werkelijk fantasitsche verhalen voor te gaan lezen. Voor iedere persoon kon mijn vader (als muzikant zijnde) een andere stem bedenken en dat verveelde mij nooit. Ook dat vond ik echt geweldig.
SEXUELE -OF LIEFDES ERVARING OF LIEFDES-SPELLETJES VOOR MIJN TIENDE LEVENSJAAR
ik kan me zeker herinneren dat ik samen met mijn 2 jaar oudere broer en een iets jonger buurmeisje op zeer jonge leeftijd in bed zijn gaan liggen om haar spleetje te willen bestuderen. Het was op onze zeer jonge leeftijd een zeer spannend avontuur dat werkelijk gebeurd is.
Ik ben ook altijd verliefd geweest, zelfs vanaf de eerste klas van de lagere school op een meisje waarvan ik de naam: "Carla Huisman" nog steeds ken.Wat het was wist ik niet, maar wanneer ze begon te praten werd mijn gezicht vaak rood. En om mijn liefde voor haar stiekem te willen blijken, heb ik wel eens tijdens mijn wc-bezoek een dubbeltje in haar rode jaszak willen doen.
En dan genoot ik van haar verwonderende blik toen zij het dubbeltje in haar zak ontdekte. Ik durfte het nooit aan haar te laten blijken, maar tijdens ons meest favoriete schoolpleinspelletje van "1,2,3,4,5,6, 7" waarbij 1 iemand in het midden met de ogen gesloten en de wijsvinger vooruit gestoken en dat dan de kring in het ronde draaide met de gesamenlijke kringtekst: "Wie mag ... (Hans) een kusje geven?", was het altijd heel erg spannend wanneer ik zelf dus aan de beurt was gekomen om in het midden van de kring iemand geblindoekt aan mocht gaan wijzen. En dan hoopte ik natuurlijk altijd stiekem dat ik Carla Huismans aan zou wijzen om haar een kusje te kunnen geven. Ja, vreemd eigenlijk dat favoriete spelletje in mijn lagere school tijd. Ik weet niet zeker of dat spelletje nog bestaat!
Het rovershol
En wat we helemaal geweldig vonden was dat wij met zijn drieen en onze vele buurtvrienden ons fietsenhok dat we kregen om er een rovershol van te gaan maken. Het was zo en zo "een roverstijd" en dit vooral tussen de kerstperiode en nieuwjaar. Dit was de periode van "oorlogsvoering" voor ons. En dan dus "een oorlogstijd" om zoveel mogelijk kerstbomen te willen gaan verzamelen.
Er ontstonden toen allemaal vechtgroepen zoals bijvoorbeeld "LKP" of zowel de Leeuwarder knok ploeg. Dit ging er soms echt hard aan toe. Zoals ik me nog kan herinneren dat mijn oudste broer Peter nog eens gevangen werd genomen en zelfs gekneveld kon worden. Ook de helaas zeer negatieve taferelen van zogenaamde vriendjes kan ik me herinneren. ( Zoals de groenteboer zoon Ronny Dirksen en zijn neef Gerlof) We hadden muizen in ons rovershol en soms waren er vervelende muizen bij die zich misdroegen bij de andere muizen. En dan konden ze door Ronny aan hun staard doodgeslagen worden aan een stoelluining in ons rovershol. Ik vond dat zeker niet leuk om te zien. Of wanneer we gewoon aan het vissen waren, kon het voorkomen dat we een vis aan de hengel kregen die we niet wilden vangen en "een schele post" werd genoemd. Die vissen werden dan soms, zonder pardon, tegen het prikkeldraad dood geslagen. Eigenlijk een hele mentaliteit die me nog steeds is bijgebleven.
We gingen in die tijd regelmatig naar een vuilnisstortplaats toe om meubels voor ons rovershol te gaan zoeken. Dit was in een buitenwijk, waar men later de woon wijk BILGAARD had gebouwd.
Onze nieuwe woonwijk "Bilgaard"
Toen die woonwijk uiteindelijk klaar was, gingen we daar zelfs naar toe verhuizen en kwamen we terrecht in de straat "De Gealanden" aan de rand van die nieuwe woonwijk Bilgaard in een zogeheten "eengezinswoning", tegenover een hele mooie boerderij. Eigenlijk wilden we daar ook gelijk weer opnieuw een rovershol zelf gaan bouwen, maar die moest helaas weer afgebroken worden. Wel kregen we toestemming om in een nieuw buurthuis onze eigen " feestjes" te organiseren. Hier leerden wij een hele vriendelijke buurtwerker tegen met de naam Jan Zilverentant. Hij gaf ons de gelegenheid om werkelijk alles te gaan organiseren van wat me maar wilden. En dat vond ik echt geweldig. We orgniseerden avonden met speelfilmpjes, dansmogelijkheid en drinkmogelijkheid en dat was super relaxt. Het was een basis die we kregen toegereikt waar ik jaren later nog steeds dankbaar voor was.
Mijn beste vriend Jan Zilverentant
Dit was mijn reden dat ik in 2003 zelfs nog op zoek gegaan ben naar Jan Zilverentant. En ik heb hem toen ook werkelijk kunnen vinden. Hij werd 1 toen zelfs1 van mijn allerbeste vrienden en het was altijd geweldig om elkaar te kunnen ontmoeten. Hij woonde in Dordrecht en we zijn echt regelmatig bij elkaar op bezoek geweest. Jan was zelfs.de vriend die bij de komst van mijn Filipijnse vrouw Hannah naar Nederland, altijd borg heeft willen staan. Iets dat mijn directe familie (vader, broer of zus) helaas nooit durften te doen. Hannah en ik waren altijd heel blij met zijn financiële garantstelling. In Nederland bestond immers de regel dat wanneer je zelf geen vast dienstverband had, jezelf geen garantsteller kon zijn. En ik had wel genoeg inkomen, maar dat werd niet goed bevonden in Nederland omdat het uitzendwerk was en dus geen jaarcontract was, dat voor de Nederlandse regelgeving vreemd genoeg vereist was. Jan zag ik als mijn beste vriend.
Zelfs toen ik HIWI-drawing filmpjes ging maken, heb ik hem als voorbeeld willen vragen en hem zelf een verhaaltekening laten maken van waar hij heel erg mee bezig was.
Ik kan het filmpje hieronder laten zien.
That's how I ended up growing up in Leeuwarden. It was in a suburb (Hagendoornplein) on the edge of the city, near vast meadows and a small shipyard called "Schildkampen," where I grew up. It's a shame my mother (and, actually, I too) loved the forest much more than meadows with cows and sheep. Oh well, that was our fate. My father tried his best to join another orchestra and even took lessons with a famous Dutch flautist, Peter van Munster, but unfortunately without success. Nevertheless, both my parents did their utmost to give us a wonderful childhood. My mother gave our house a thorough makeover every year. That was a truly wonderful experience for me as a child. I enjoyed it immensely every year, especially when it snowed. It was truly beautiful, and I loved it. And my father had the chance to read us truly fantastic stories.
As a musician, my father could create a different voice for every character, and I never got bored of that. I also found that truly wonderful.
SEXUAL -OR LOVE EXPERIENCES OR LOVE GAMES BEFORE 10
I can definitely remember getting into bed with my brother, who was two years older than me, and a slightly younger girl next door at a very young age, wanting to explore her slit. It was a very exciting adventure at our very young age that actually happened.
I've always been in love, even from the first grade of elementary school onward, with a girl named "Carla Huisman". I didn't know what it was, but whenever she started talking, my face often turned red. And to secretly show my love for her, I once tried to put a dime in her red coat pocket during a bathroom visit.
I enjoyed her astonished look when she discovered the dime in her pocket. I never dared to show it to her, but during our favorite schoolyard game of "1,2,3,4,5,6, 7"
where one person stood in the middle with their eyes closed and their index finger extended and the circle went round in circles while saying together: "Who gets to give ... (Hans) a kiss?", it was always very exciting when it was my turn to point blindfolded at someone in the middle of the circle.
And then, of course, I always secretly hoped that I would point to Carla Huismans so I could give her a kiss.
Yes, strange actually, that favorite game in primary school.
I'm not sure if it still exists!
And what we absolutely loved was that the three of us and our many neighborhood friends turned our bicycle shed into a den of thieves. It was a time of thieves, especially between Christmas and New Year's. This was the wartime period for us.
And then there was the wartime, a time of collecting as many Christmas trees as possible.
All sorts of fighting groups emerged back then, like the "LKP" or the Leeuwarden Knokploeg (Children's Combat Team).
Things could get really rough sometimes. I can still remember my oldest brother, Peter, being captured and even gagged.
I also remember the scenes with so-called friends.
We had mice, and if the mice were bothersome, certain boys would beat them to death by their tails on a chair rail.
Or when we were just fishing, we might catch a fish we didn't want, which could then be called a cross-eyed post.
I even saw these fish die, being mercilessly smashed against the barbed wire.
It was a tough mentality that has stayed with me to this day.
We regularly went to a garbage dump where they later built the BILGAARD neighborhood.
When they eventually built a whole housing development there, we moved there and ended up on "De Gealanden" street, on the edge of the neighborhood, across from a beautiful farmhouse.
We actually wanted to build another den there, but unfortunately, it had to be demolished. We were given permission to use a decent community center.
There, I met a very friendly community worker named Jan Zilverentant. He gave us the opportunity to organize anything we wanted, and I thought that was fantastic.
We organized evenings with movies, dancing, and drinks, and it was super relaxing. It was a foundation I was given, and I'm still grateful for it years later.
In 2003, I even went looking for Jan Zilverentant and actually managed to find him.
He became one of my very best friends, and it was always wonderful to be able to meet up.
He lived in Dordrecht, and we visited each other regularly.
Even when I wanted to make HIWI drawing videos,
I asked him for an example and had him draw a story about what he was passionate about. I can show it below.
DE HIWIDRAWING-FILM
THE HIWIDRAWING FILM
Op mijn 10e levensjaar gingen wij dus opnieuw naar een andere wijk verhuizen. Deze keer dus een huis met een puntdak in de wijk "WESTEINDE"
Dit hield voor mij ook in dat ik naar een andere lagere school ging en ook dit is een hele bijzondere ervaring voor mij geweest. Ik ging dus van de PLANTAANSCHOOL naar de TELEMAN SCHOOL en dat was voor mij persoonlijk een hele bijzondere ervaring.
Dit kwam misschien wel door 2 heel opvallende mensen die ik trof. Ik kreeg een klassemeester met een kunstarm. Zijn arm was ooit in de maaimachine terecht gekomen vertelde hij .
En we hadden een gehandicapte jongen in een rolstoel in de klas. Dat was LODEWIJK die altijd LODY werd genoemd. Zijn hoofd zag er heel opvallend uit en hij kon ook niet heel duidelijk praten. Maar ik zag hoe mijn klasgenoten met LODY omgingen en dat heeft me echt heel erg goed gedaan. LODY kon ook heel erg goed leren. Het was voor mij een hele belangrijke les om LODY in mijn klas te mogen leren kennen. Ik heb daar in latere jaren toen ik veel met gehandicapte kinderen of volwassenen heb gewerkt, nog heel vaak aan terug moeten denken. LODY is helaas tijdens zijn middelbare schooltijd overleden.
So when I was 10, we moved to another neighborhood again. This time to a house with a pointed roof in the "WESTEINDE" neighborhood.
This also meant going to a different primary school, and that too was a very special experience. So I went from the PLANTAANSCHOOL to the TELEMAN SCHOOL, and that was a very special experience for me personally.
This was perhaps because of two very striking people I met. I had a class teacher with an artificial arm. He told me his arm had once ended up in a lawn mower.
And we had a handicapped boy in a wheelchair in our class. That was LODEWIJK, who was always called LODY. His head looked very distinctive, and he couldn't speak very clearly. But I saw how my classmates interacted with LODY, and that really did me a world of good. LODY was also a very good student. It was a very important lesson for me to get to know LODY in my class. I've often thought about this in later years, when I worked extensively with disabled children and adults. LODY sadly passed away during his high school years.
Een ingekleurde klassen-foto van de Telemanschool met de hoofdmeester die een kunstarm had
A colored class photo of the Teleman School with the headmaster who had an artificial arm
ONZE VAKANTIES
Onze altijd zeer lange vakanties (liefst zo lang mogelijk) zijn altijd van een heel groot belang geweest Ik kan me dat nog heel goed herinneren. Het was de tijd waar we als kleine kinderen, altijd heel erg graag naar uitkeken, want in de grote vakanties gingen we altijd zo lang mogelijk naar een bosrijke omgeving toe. Zo gingen we met mijn eerste grote vakantie naar de bosachtige omgeving. van Baarn. Mijn moeder, maar ook mijn vader waren in een bosachtige ongeving opgegroeid en misten beiden in Leeuwarden deze bosachtige omgeving. Mijn vader had in die tijd nog geen eigen auto en ik kan me nog goed herinneren door wie we naar Baarn werden gebracht. Dat was als eerste door een hele bijzondere fotograaf met de naam John Visser. Deze fotograaf heeft mij verschillende keren gefotografeerd. Want zij woonden ook op het Hagendoornplein en mijn ouders ruilden met hun de krant en zo leerde ik de eerste bijzondere fotograaf met zijn vrouw Ans en dochter Joke kennen . Joke is nu een vrouw die ik (60 jaar later) nog steeds als facebook vriend ken. Joke heeft mij op lagere leeftijd nog eens bekend dat zij in haar jeugd zelfs op ons alle 3 verliefd was geweest. Haar toenmalige latere vriend vond ik ook inderdaad op mijn broer Carlo lijken. Maar goed haar vader is dus voor mij een heel belangrijk voorbeeld als fotograaf geweest en mijn reden waarom ik een forofrafiecurses (Bij Paul Janssen) in Leeuwarden en zelfs uiteindelijk fotografie wilde studeren. Een andere keer werden we naar onze vakantiebestemming gebracht door de bevriende collega can mijn vader met de naam Riemt Legger heette. Dit was een homoseksuele collega van mijn vader waar hij graag mee omging. Homoseksualiteit had voor mijn vader in zijn vroegere vriendenkring ook een belangrijke rol gespeeld. Dit heb ik tevens van zijn vroegere vrienden te horen gekregen. Deze 2 vrienden, Arne van Onk ( het eerste vriendje van mijn moeder die journalist was): en zijn andere vroegere vriend uit Utrecht Dolf Zwerver (die een Beeldend kunstenaar was) te horen gekregen. Beide mannen heb ik op latere leeftijd willen interviewen over een leven van mijn vader.
mijn leven kennen dat heeft ze altijd gemist in Friesland en wij vond het allemaal heel erg leuk om naar het bos te gaan de eerste grote vakantie was in de boschtige omgeving.
CAMPING ARNHEM
De 2e locatie die in een bosachtige omgeving lag en waar we naar toe werden gebracht was "CAMPING ARNHEM"
Dit zijn hele belangrijke vakanties voor mij geweest, vooral omdat daar 2x in de week VOLKSDANSEN plaats vond. Dit was een geweldige ervaring voor mij die van grote invloed heeft kunnen zijn voor mijn verdere leven. Ik verloor mijn hart voor Oosteuropese volksdansmuziek waar ik als klein jongetje op mee mocht bewegen. Ik hoorde dansmuziek waar ook op meegezongen werd en waarom ik dat zo geweldig vond dat weet ik niet precies, maar ik vond het echt geweldig. Later bezocht ik daarom ook heel erg graag de grote Nederlandse internationale volksdansfestivals die vlak bij de stad VIERHOUTEN in de Veluwe plaatsvonden. Ik kon daar zelfs via de stichting "Zon en Vrijheid" begeleidingswerk voor 'JEUGDCAMPING' doen. Werkplaatsen waar ik zelfs vrienden uit Leeuwarden mee naar toenam
OUR HOLIDAYS
Our always very long holidays (preferably as long as possible) have always been very important. I can still remember them very well. It was the time we, as small children, always looked forward to, because during the long holidays we always spent as much time as possible in a wooded area. So, for my first long holiday, we went to the wooded area around Baarn. My mother, as well as my father, grew up in a wooded area and both missed this wooded environment in Leeuwarden. My father didn't have his own car at the time, and I can still remember who took us to Baarn.
The first one was a very special photographer named John Visser. This photographer photographed me several times.
They also lived on Hagendoornplein, and my parents traded newspapers with them.
That's how I met this first special photographer, his wife Ans, and daughter Joke. Joke is now a woman I still know as a Facebook friend (60 years later). Joke confessed to me again at a younger age that she had been in love with all three of us in her youth. I also thought her later boyfriend did indeed resemble my brother Carlo. Anyway, her father was a very important role model for me as a photographer and the reason I took a photography course (with Paul Janssen) in Leeuwarden and even eventually decided to study photography.
Another time, we were taken to our holiday destination by my father's friend and colleague, Riemt Legger. He was a gay colleague of my father's, whom he enjoyed spending time with. Homosexuality had also played an important role for my father in his earlier circle of friends. I also heard this from his former friends: these two friends: Arne van Onk (my mother's first boyfriend, a journalist) and his other former friend from Utrecht, Dolf Zwerver (a visual artist). I wanted to interview both men later in life about my father's life.
Knowing my life, she always missed that in Friesland, and we all really enjoyed going to the woods. Our first big holiday was in a wooded area.
CAMPING ARNHEM
The second location, which was situated in a wooded area and where we were taken, was "CAMPING ARNHEM."
These were very important holidays for me, especially because FOLK DANCING took place there twice a week. This was a wonderful experience that would have a major impact on the rest of my life. I fell in love with Eastern European folk dance music, which I was allowed to dance along to as a little boy. I heard dance music that people sang along to, and I don't know exactly why I found it so amazing, but I truly loved it. Later, I also loved visiting the large Dutch international folk dance festivals that took place near the town of Vierhouten in the Veluwe. I was even able to do mentoring work for "YOUTH CAMPING" there through the "Zon en Vrijheid" foundation. Workshops where I even took friends from Leeuwarden
DE MIDDELBARE SCHOOL
De middelbare school was eigenlijk voor ons alle drie een grote ramptijd
Mijn oudste broer Peter was aanvankelijk toegelaten op de HBS dat later de HAVO ging heten en ik en mijn 2 jaar oudere broer Carlo mochten naar de MAVO, maar dat vonden we beiden echt vreselijk.
Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik voor de eerste dag op school kwam en een plaats ergens achteraan had willen zoeken. Maar de juf die ik had gekregen als mijn klasse juf, kende mijn oudere broer en gebood mij gelijk om vlak tegenover haar te komen zitten. En dat was echt vreselijk, want ik vond haar een akelige vrouw om ze zien met hele grote hangende borsten en ze stonk echt een uur in de wind. Met heel veel pijn en moeite heb ik deze tijd helemaal kunnen doorstaan en beschik ik zelfs over 2 verschillende diploma's. Het MAVO 3 diploma en HET MAVO 4 diploma. Het was ongeveer in mijn leeftijd dat ik net een vriendinnetje in de stad was tegengekomen. Mijn eerste vriendinnetje die ik in de zogeheten HEMA was tegengekomen. Ze werkte daar gewoon en ik viel op haar toen ik haar zag en ik had op mijn 13 jarige leeftijd de moed bij elkaar geraapt om haar te gaan vragen of ze met mij af wilde spreken in een bar en dat was een succes. We spraken met elkaar af en we zijn toen 3 jaar met elkaar samen geweest. Het was de grote ontdekkingstijd voor mij. Al eerdere maakten we kennis met aantrekkelijk meisjes die zich graag lieten onderzoeken door jongens, zoals bijvoorbeeld 2 Canadese zusjes die bij ons op school kwamen en graag met meerdere jongens tegelijk wilden afspreken om zich te onderwerpen aan een speciaal vaginaal onderzoek.
En ja, dat ging ook door toen we met vakantie gingen op de wadden-eilanden, zoals Terschelling.
Hier maakten we kennis met een de familie Westerbeek uit Zwolle, waarvan de 2 oudere dochters zichzelf eveneens graag lieten onderzoeken. Het was zeker een spannende onderzoek-tijd. Maar school vonden we allemaal 3x helemaal niets.
HIGH SCHOOL
High school was actually a nightmare for all three of us.
My oldest brother, Peter, was initially accepted into the HBS (higher professional education), which later became HAVO (senior general secondary education), and my brother Carlo, two years older than me, was allowed to go to MAVO (pre-vocational secondary education), but we both absolutely hated it.
I can still vividly remember arriving at school for the first day and wanting to find a seat at the back. But the teacher I'd been assigned as my class teacher knew my older brother and immediately ordered me to sit directly across from her.
That was truly awful, because I thought she was a horrible woman with enormous, sagging breasts, and she absolutely stank.
With a lot of pain and effort, I managed to get through this period completely and even have two different diplomas: the MAVO 3 diploma and the MAVO 4 diploma.
I was around my age when I met a girlfriend in town.
My first girlfriend, I met at a local supermarket called HEMA. She worked there, and I fell in love with her when I saw her. At 13, I mustered up the courage to ask her if she wanted to meet me at a bar, and that was a success.
We met up, and we were together for three years. It was a time of great discovery for me.
We'd previously met attractive girls who enjoyed being examined by boys, like two Canadian sisters who came to our school and were eager to meet several boys at once to undergo a special vaginal examination.
And yes, that continued when we went on holiday to the Wadden Islands, like Terschelling. There we met the Westerbeek family from Zwolle, whose two older daughters also enjoyed being examined. It was certainly an exciting time.
But we all hated school three times over.
SEXUEEL ONDERZOEK
iets dat zeker opvallend in mijn jeugd is geweest is "het seksuele onderzoek" Dit is in een zogeheten "vrije opvoeding", echt totaal anders dan in een zogeheten "Christelijke opvoeding" Wat kan je kan vertellen begon al toen ik nog maar een paar jaar oud was bij onze buurmeisje met wie ik samen met mijn oudere broer Carlo onderzoek deed. Dat je als man jongetje zijnde een piemeltje hebt gekregen dat erectie kan vertonen was een hele speciale ervaring voor ons Ik kan me nog steeds herinneren dat wij als jonge broers met elkaar konden ervaren door hier met elkaar over te gaan praten. Bij jongens is dit anders dan bij meisjes. Jongens krijgen te maken met de zogeheten erectie van hun penis. Meisjes ondergaan zeker ook een speciale seksuele ervaring die zeker van groot belang is.
De persoonlijke nieuwsgierigheid van elkanders verschillende geslachtsdelen is zeker van een enorm groot belang, want werkelijk ieder mens krijgt hier in zijn leven mee te maken en dat is voor jongens en voor meisjes. Zelfs met het schrijven over dit onderwerp besef ik mijzelf dat ik een heel gevoelig onderwerp van de mensheid zal betreden. Toch krijgen kinderen hier allemaal mee te maken Bij jongens bestaat het geval dat wanneer zij niet besneden zijn, de eikel uit de penis moet geraken bij een erectie.
Dit gebeurd vaak niet automatisch wanneer je niet besneden zult zijn. ik kan me nog heel goed herinneren dat ik met mijn twee oudere broers in ons eigen bed lagen en dat we hier openlijk met elkaar hier over spraken. Wij waren alledrie niet besneden. En wat dit betekent zal ik je vertellen. Wanneer je niet besteden bent is het soms een probleem dat de eikel niet automatisch uit de penis komt. Tevens kan het voorkomen dat wanneer je een ongeluk hebt gehad bijvoorbeeld zoals bij mijn broer Carlo, die in zijn geslachtsdeel ook verbrand was geweest. Ik heb samen met mijn broer Carlo de ervaring gehad om ons eerste gezamenlijke sigaretje te gaan roken in bed. Dit is toen verkeerd gegaan en mijn oudere broer Carlo had ernstige brandwonden gekregen aan zijn penis. Dit had het gevalg dat wanneer hij ging plassen vaak door twee gaten tegelijk ging plassen. Hier lachten Peter en ik hem vaak voor uit. En als kind kan je elkaar altijd zeer ongenuanceerd elkaar gaan uitschelden om dergelijke uiterlijke kenmerken.
Peter en ik hadden als uiterlijk kenmerk veel sproeten of stippeltjes op onze neus, wij werden beiden door mijn broer Carlo voor "stippelthesneus" uitgemaakt en dat vonden we niet leuk. Maar Carlo had door zijn verbranding dat hij vaak door 2 gaten heen plaste en kreeg van Peter en mij de bijnaam "klotenbibber" Kinderen kunnen tegenover elkaar zeer gemeen zijn en we bedachten dus alle drie zelfs rijmpjes om elkaar uit te gaan schelden en echt elkaar te gaan irriteren, nog voordat je er erg in hebt dat je iets gemeens kunt doen voor iets waar je als kind helemaal niets aan kunt doen. Ik speelde als kind graag met mij. Penis en daarmee gelukte het mijn on mijn eikel uit mijn penis te krijgen. Bij mijn broer Peter lukte dat niet automatisch en hij moest zelfs in het ziekenhuis besneden worden. Dat ik door mijn spelen met mijn penis zelfs een bloederige ervaring kon ervaren, doet me nu zelfs aan een voor mijzelf zeer opvallend bijbelverhaal denken. Ik denk dan aan het verhaal dat de enige dochter van Jacob en Rebecca, dus Dina, werkelijk verkracht kon worden door een man, die na zij "verkrachting" zelfs gelijk met Dina wilde gaan trouwen. Een zeer wonderlijke passage die mij nog steeds doet verbazen. Maar dat komt omdat ik niet zo goed kan invoelen wat het woord "verkrachten" betekent.
Ik zocht het nog even op met mijn mobiel en kreeg het antwoord:
"De verkrachting van Dina staat beschreven in de Bijbel in Genesis hoofdstuk 34 Hierin staat dat Dina, de dochter van Jacob, werd verkracht door Sichem, de zoon van Hemor, toen ze het land ging zien. Het hoofdstuk beschrijft ook hoe Dina's broers, Simeon en Levi, wraak namen op de stad."
SEXUAL EXPLORATION
Something that was certainly striking in my childhood was "sexual exploration."
This is completely different in a more "free" upbringing than in a more "Christian" upbringing.
What you can tell me started when I was only a few years old with our neighbor girl, with whom I was doing research together with my older brother Carlo.
That, as a boy, you got a penis that can have an erection was a very special experience for us. I can still protect that we, as young brothers, were able to experience this together by talking to each other. This is different for boys than for girls. Boys get an erection with their penis.
Girls certainly also undergo a special sexual experience that is certainly of great importance.
The personal curiosity about each other's different genitals is certainly of enormous importance, because truly everyone experiences this in their lives, and that applies to both boys and girls. Even by writing about this topic, I myself will be addressing a whole topic of humanity. Yet, all children experience this. For boys, if they aren't circumcised, the glans must emerge from the penis during an erection.
This often doesn't happen automatically if you're not circumcised. I can still vividly remember meeting my two
older brothers in our own bed, and we openly discussed this. None of us were circumcised.
And I'll tell you what this means. If you don't invest in it, it can sometimes be a problem that the glans doesn't automatically emerge from the penis.
Moreover, it can happen if you've had an accident, like my brother Carlo, who also suffered a burn to his genitals.
My brother Carlo and I had the experience of smoking our first cigarette in bed. This went wrong, and my older brother Carlo suffered severe burns to his penis. This meant that when he urinated, he often urinated through two holes at the same time.
Peter and I often laughed at him for this. And as a species, we can always be very blunt about similar physical features.
Peter and I had a lot of freckles and dots on our noses.
My brother Carlo called us both "dotted noses," and we didn't like that. But Carlo, because of his sunburn, often urinated through two holes, and Peter and I nicknamed him "the ball-shaking one." Children can be very mean to each other, so the three of us even came up with rhymes to insult each other and really try to stop each other, before you even realize you might be doing something mean for something you, as a species, have absolutely no control over.
As a child, I loved playing with my penis, and with that, I managed to get the head of my penis out. My brother Peter didn't succeed automatically, and he even had to be cut in the hospital. The fact that I could even experience a bloody experience playing with my penis now reminds me of a Bible story that I find particularly striking. I then think of the story that Jacob and Rebecca's only daughter,
Dinah, could actually be raped by a man who, after her "rape," even wanted to marry Dinah immediately. A very strange passage that still amazes me. But that's because I can't quite grasp what the word "rape" means.
I didn't even look it up on my phone before I got this answer:
"The rape of Dinah is described in the Bible in Genesis chapter 34. It says that Dinah, Jacob's daughter, was raped by Shechem, the son of Hamor, when she went to see the land.
The chapter also describes how Dinah's brothers, Simeon and Levi, took revenge on the city."
Mijn oudste broer Peter
Zoals ik al eerder had laten weten, groeide ik dus op met z'n 2 oudere broers. Een broer die 2 jaar ouder en Carlo heet en mijn oudste broer die 5 jaar ouder was en Peter heette. En daarnaast hadden mijn beide ouders ook nog besloten om net hun beide ouders (dus mijn 2 opa's en oma's ) om 2 nakomelingetjes te gaan verwekken. En zo kreeg ik dus ook een jonger broertje en zusje met de namen: Jeroen & Annemarieke. Dit vonden we als de 3 oudere broers echt erg leuk. Ik vond het in ieder geval geweldig en hield heel erg veel van Jeroen en Annemarieke. En zij hielden ook heel erg veel van mij. Mijn oudere broers speelden beiden, net als ik, ook muziek.
We mochten als de 3 oudere broers alledrie een muziekinstrument uitkiezen, maar dan wel met de voorwaarde dat we eerst minimaal een jaar lang les gingen volgen bij een collega van mijn vader uit het orkest. Lesnemen vond ik eigenlijk in eerste instantie onzin, Ik kon het toch ook zo wel uit een boekje leren? Zo had mijn "oom Rene" (een echte hippy) ook gitaarspelen geleerd. Maar nee, dat mocht dus niet. De keuze van mijn oudste broer Peter en van mij was gitaar en de keuze van mijn middelst broer Carlo, was slagwerk. Vaak ging mijn broer Peter ook samen spelen met zijn vrienden. Dat vond ik geweldig en genoot daar enorm van. Hij was veel ouder en veel beter in gitaarspelen dan mij. En samenspelen dat hij met zijn vrienden deed, vond ik echt geweldig.
Mijn 2 jaar oudere broer Carlo was als drummer zelfs een eigen bandje begonnen en zij bedachten de naam Abraxis. Ook dat vond ik geweldig en ze oefenden altijd in de oude binnenstad van de stad Leeuwarden. Dat was Bijbeldrukkerij JONGBLOED. De leden van de band van Carlo kende ik allemaal ook persoonlijk. Otto die piano en orgel speelde woonde op een woonboot en ben ik zelfs nog een keer mee met vakantie geweest. Ook hebben ze met hun bandje nog bij de oude Leeuwarder Gevangenis gespeeld en dat was doormiddel van mijn latere collega Henk Propsma, De gitarist Klaas van Vliet, was de oudere broer van Antje van Vliet en die zat bij mij in de klas. Ik vond haar altijd heel erg mooi en ze had op de een of andere manier de naam "Geile Antje" gekregen, maar dan dus op zijn Fries (of plat Leeuwarders) uitgedrukt en dan wordt de "G" van GEILE meer als een "G+K" uitgedrukt. En de basgitarist Johan had ik ook leren kennen doordat Carlo en ik beiden bij het huis van Johan aanbelde voor de voetbaltoto loterij. Dit was na onze gezamenlijk verdienste van ijzeren vuilnisbakken bij mensen terug brengen, de tweede gezamenlijke bijverdienste die ik samen met mijn broer Carlo heb gedaan.
was een bandje begonnen met vrienden die ik allemaal ook kende. en dat vond ik altijd geweldig om bij te wonen en maakte me heel gelukkig. Later heb ik zelf ook telkens groepjes geformuleerd en mijn 2 jaar oudere broer CARLO was zelfs als drummer met zijn vriendjes een eigen band gaan vormen met de naam Abraxis. Ik kende zijn vrienden ook heel goed. Het waren OItto Jongbloed die op een woonboot vwas gaan wonen ( ik ben zelfs nog een keer met hem op vakantie geweest, Klaas de Jong die bij ons in de buurt woonde en Klaas van Vliet, die een jonger zusje hadmwt de naam Anthe die bij mij in de klas zat. Eigenlijk was ik altijd verliefd op Antje., een meisje die op een merkwaardige manier bij ons in de klas de bijnaam had kunnen krijgen van " Jeile Antssje" of zowel i. het Nederlands " geile Antje" Raar was dat, dat we zulke namen als jongens onder elkaar bedachten.
leken veel op elkaar eigenlijk leek het leek ik het meest op mijn oudste broer Peter we hadden dezelfde kleur haar en hadden dezelfde interesse in muziek mijn broer Carlo koos voor drum Peter en ik kozen beiden voor gitaar we mochten allemaal het instrument kiezen wat we wilden,
My oldest brother, Peter
As I mentioned before, I grew up with his two older brothers. One brother, Carlo, was two years older, and my oldest brother, Peter, was five years older. Furthermore, both my parents had decided to use both their parents (my two grandparents) to conceive two offspring. So, I also had a younger brother and sister named Jeroen and Annemarieke. As the three older brothers, we really enjoyed this. I certainly thought it was fantastic and loved Jeroen and Annemarieke very much. And they loved me very much too. My older brothers, like me, both played music.
As the three older brothers, we were each allowed to choose a musical instrument, but only on the condition that we first take lessons for at least a year with one of my father's orchestra colleagues. At first, I thought taking lessons was pointless. I could just learn it from a book, couldn't I? My "uncle Rene" (a true hippie) had also learned to play guitar. But no, that wasn't allowed. My oldest brother Peter and I chose guitar, and my middle brother Carlo chose percussion. My brother Peter often played with his friends. I loved that and enjoyed it immensely. He was much older and much better at guitar than I was. And I absolutely loved playing together with his friends.
My brother Carlo, two years older than me, even started his own band as a drummer, and they came up with the name Abraxis. I loved that too, and they always practiced in the old city center of Leeuwarden. That was Bijbeldrukkerij JONGBLOED. I knew all the members of Carlo's band personally. Otto, who played piano and organ, lived on a houseboat, and I even went on vacation with him once. They also played with their band at the old Leeuwarden Prison, through my later colleague Henk Propsma. Guitarist Klaas van Vliet was Antje van Vliet's older brother, and he was in my class. I always thought she was very beautiful, and somehow she got the name "Geile Antje," but expressed in Frisian (or Leeuwarden dialect), where the "G" in GEILE is more like a "G+K."
And I also met bass guitarist Johan because Carlo and I both rang Johan's doorbell for the football lottery.
This was the second joint side hustle I and my brother Carlo had earned, after our joint earnings from returning metal garbage cans to people.
I had started a band with friends, all of whom I knew, and I always loved attending those, and it made me very happy. Later, I also formed groups myself, and my brother CARLO, two years older than me, even formed his own drummer band with his friends called Abraxis. I knew his friends very well. They were Oitto Jongbloed, who had moved to live on a houseboat (I even went on vacation with him once), Klaas de Jong, who lived near us, and Klaas van Vliet, who had a younger sister named Anthe, who was in my class. Actually, I always had a crush on Antje, a girl who, in a strange way, could have been nicknamed "Jeile Antssje" in our class, or both in Dutch, "geike Antje." It was strange that we, as boys, came up with such names among ourselves.
We looked a lot alike, actually. I looked most like my oldest brother, Peter. We had the same hair color and shared the same interests in music. My brother Carlo chose drums. Peter and I chose guitar. We each got to choose an instrument, and we
Het lijden en de Werkelijke Liefde
Het meest belangrijke aspect van leven is het accepteren van je eigen lijden. In de Bijbel lezen we over een zekere Paulus. Hij roept zichzelf uit tot de minste van alle gelovigen.
Hij was inderdaad een tijd land de hater van de werkelijke liefde.
Volgens een menselijke wet waarvoor hij eens dacht te moeten leven vervolgde hij zelfs mensen die in Werkelijke Liefde leefden. Hij moedigde zelfs medemensen aan om mensen die in "de Werkelijke Liefde" leefden dood te gooien met stenen zoals dit beschreven staat in " handelingen" over een zekere Stephanus.
En in vele andere verhalen lezen we hoe Paulus de dood en "de haat " in de mensheid iedere keer weer opnieuw in ogenschouw moest nemen.
Maar gaat men geloven in "HAAT" dan zal de mens nooit kunnen overleven en de mens een schuld toekennen van zijn lijden. Het gaat dus allemaal om het juiste geloof in je Geest.
De Geest van Werkelijke Liefde.
Het geloof in Hem die ons allergrootste voorbeeld hier in heeft kunnen zijn. Blijf Hem in alle tijden aanroepen als de enige redding en Hij zal je ondersteunen met de allergrootste menselijke kracht die de werkelijke Godmens in zich mee zal dragen.
Ik was zelf al bijna 50 jaar toen ik hier zelf na heel veel pijn. achter mocht komen. Het Geloof in Werkelijke Liefde is tot de allergrootste wonderen in staat en dat geloof tot je gaan nemen is de redding van ieder menselijk dieptepunt.
Achteraf denk ik dan met pijn in mijn hart dat mijn eigen broer Peter op zijn 21e levensjaar niet achter De Werkelijke Liefde was gekomen, maar misschien was mijn oudste broer Peter op dat moment wel een heel belangrijk teken voor mij om hier juist naar op zoek te gaan.
Ja, ik vervloekte hem tot zijn daad toen hij zijn menselijke keuze had volbracht, maar ik ben hem achteraf ook dankbaar dat hij mij meer dan 50 jaar geleden, mijn zoektocht naar de Werkelijke Liefde heeft gestart.
Amen, Hallelujah voor het leven in de Heilige Geest of in de Werkelijke Liefde die voor ieder mens een werkelijke keuze mag zijn.❤️❤️❤️
Amen
EN.: The story I wrote early on Tuesday morning, November 25, 2025, for a friend in Toulouse (France).
The most important aspect of life is accepting your own suffering. In the Bible, we read about a certain Paul.
He proclaims himself the least of all believers.
He was indeed a hater of real love. Following a human law, by which he once believed he had to live, he even persecuted people who lived in True Love. He even encouraged fellow human beings to stone those who lived in "Real Love," as described in the book of Acts about a certain Stephen.
And in many other stories, we read how Paul had to repeatedly consider death and "hatred" in humanity.
But if one believes in "HATE," then humanity will never be able to survive and will blame humanity for its suffering. So it's all about the right faith in your Spirit.
The Spirit of Real Love. Faith in Him who could be our greatest example in this. Keep calling upon Him at all times as the only salvation, and He will support you with the greatest human strength that the true God-man will carry within.
I was almost 50 years old when, after much pain, I discovered this for myself. Faith in Real Love is capable of the greatest miracles, and embracing that faith is the salvation from every human low point. In retrospect,
I know with pain in my heart that my own brother Peter hadn't discovered this at 21, but perhaps my eldest brother Peter was a very important sign for me at that moment to begin my search for this.
Yes, I cursed him for his actions when he fulfilled his human choice, but in retrospect,
I am also grateful to him for starting my search for Real Love more than 50 years ago.
Amen, Hallelujah for life in the Holy Spirit or in Real Love, which may be a true choice for every human being.
❤️❤️❤️
Amen
Onze laatste vakantie op Terschelling
We waren met z'n allen in de "grote vakantie" opnieuw naar camping de Kooi op het eiland Terschelling gegaan.
En we kampeerden daar in een caravan bij camping de Kooi.
Een camping die midden in een Bosrijke omgeving van de plaats Midsland lag en gerund werd door Hippies.
We waren al meerdere keren met de groe vakantie naar Terschelling geweest. Als eerste een paar keer naar camping "Nieuw Formerum" vlakbij de molen en midgetgolfbaan in de plaats Formerum.
Maar toen dus alweer even 2e of 3 e keer bij Camping de Kooi in Midsland.
Het was in de tijd dat we alledrie in kortstondige of iets langer durende relaties met meisjes hadden en zelfs al meerdere jaren met condooms op zak liepen.
We "versierden" graag meisjes om ermee de geslachtsdaad te verrichten.
Ik trof nog eens voor de tweede keer een vriendin in Leeuwarden die dat eigenlijk heel vreemd had gevonden toen ze dit had ontdekt bij mijn broer Carlo dat hij op jonge leeftijd al een pak met condooms op zak had gehad.
Naar bed gaan met meisjes was heel gewoon in ons gezin.
Mijn broer Peter was zelfs nog een paar weken met zijn toenmalige vriendin Klaske op camping Nieuw Formerum in een caravan van de familie Westerbeek verbleven en hadden naar mijn informatie veelal in die vakantie met elkaar sex gehad en geblowd.
Dit was in die tijd heel gewoon.
Dit was voor mijn broer Peter net na zijn weigering van de militaire dienstplicht.
De militaire dienstplicht was in ons gezin een zeer negatief iets geweest. Vooral voor mijn broer Peter.
Op Terschilling had zich een conflict plaats gevonden tussen mijn broer Peter en mijn vader. Achteraf vernam ik dat Peter op Terschelling een zelfmoordpoging had willen plegen waarvoor hij al een afscheidsbriefje had geschreven.
Ik wist in die tijd niet waarom mijn broer Peter het eiland verlaten had. Mij was niet verteld over zijn zelfmoordpoging.
Toevallig wilde ik in die tijd zelf ook terug gaan naar Leeuwarden om samen met mijn vriendin Wietske te willen zijn en om een vakantiebaantje te gaan zoeken en samen met mijn vriendin te kunnen zijn..
Goed Ik ging alleen richting Leeuwarden waar mijn oudste broer Peter dus ok al naar toe was gegaan. Toen ik aankwam in Leeuwarden en naar binnen wilde, was de deur gesloten en de sleutel was al door overburen aan mijn broer Peter gegeven.
Ik belde en schreeuwde wat ik kon, maar kon er niet inkomen. Na langere tijd werd de deur toch open gedaan en mijn broer Peter deed open Ik wist niet wat er met hem aan de hand was. Maar hier was ik toen de volgende dag pas achtergekomen.
Our last holiday on Terschelling
We all went back to Camping de Kooi on the island of Terschelling during our "long summer holidays."
We camped in a caravan at Camping de Kooi.
The campsite was located in the middle of a wooded area near the town of Midsland and was run by hippies.
We had already been on holiday to Terschelling several times as a group. First, a few times to Camping "Nieuw Formerum," near the windmill and mini-golf course in Formerum.
But then it was our second or third time at Camping de Kooi in Midsland.
It was around the time that all three of us had short-term or longer-term relationships with girls and had even been carrying condoms around for years.
We liked to "seduce" girls to have sex with them.
I met a friend again in Leeuwarden for the second time, who had found it quite strange when she discovered that my brother Carlo had already carried a pack of condoms at a young age.
Sleeping with girls was very common in our family.
My brother Peter had even stayed with his then-girlfriend Klaske for a few weeks at the Nieuw Formerum campsite in a caravan belonging to the Westerbeek family, and according to my information, they had sex and smoked marijuana together frequently during that holiday.
This was quite common at the time.
This happened for my brother Peter just after he refused military service.
Military service had been a very negative experience in our family, especially for my brother Peter.
On Terschelling, a conflict had arisen between my brother Peter and my father. I later learned that Peter had attempted suicide there, for which he had already written a suicide note.
At the time, I didn't know why my brother Peter had left the island. I hadn't been told about his suicide attempt.
Coincidentally, I also wanted to go back to Leeuwarden at that time to be with my girlfriend Wietske and to look for a summer job so I could be with my girlfriend.
Well, I went to Leeuwarden alone, where my oldest brother Peter had already gone. When I arrived in Leeuwarden and tried to go in, the door was locked, and the neighbors across the street had already given the key to my brother Peter.
I called and shouted as much as I could, but I couldn't get in. After a while, the door finally opened, and my brother Peter answered. I didn't know what was wrong with him. But I didn't find out until the next day.
Mijn speciale band met mijn moeder
(op maandagmorgen 8 december 2025)
Ik kan het zeggen dat ik altijd een hele speciale band met mijn moeder heb gevoeld. Na de dood van mijn oudste broer (zijn zelfmoord) is ons leven niet hetzelfde gebleven. Ik heb altijd de meest sterke band met mijn moeder gevoeld. Zij was ook zeker anders dan mijn vader, een vader die vaak losse handjes had en ons zeker ook kon slaan en niet alleen ons,, maar ook mijn moeder en zelfs heeft hij eens een onvergeeflijke tik in het gezicht van mijn vriendin Bernadette gegeven. Die tik heeft echt onvoorstelbare grote gevolgen kunnen hebben. 🙂↕️
Ja, er is een reden voor die bewuste tik geweest, ook al zal ik de tik nooit goedkeuren
Mijn vriendin Bernadette kende "het onbeheerste gedrag van de mens" maar al te goed.
Niet voor niets stond zij zelf bekend als het kind in haar Achterhoekse huisgezin (in Keienburg) maar al te goed.
Zij was de oudste dochter van een gezin van een onderwijzer met 2 broers en een jonger zusje (Hedwig)
Ik kan me herinneren dat het onbeheerste gedrag van haar eigen vader, haar zelfs tot "GEK ZIJN" hebben kunnen leiden.
en dit is nog steeds een zeer bijzondere uitleg die Bernadette Beunk mij werkelijk heeft gegeven.
Niet veel andere mensen kunnen dit belangrijke begrip
van "GEK ZIJN" echt begrijpen, maar Bernadette heeft mij hier persoonlijk een hele goede uitleg van gegeven.
En ik begrijp daarmee natuurlijk waarom zij in haar huisgezin de bijnaam van de vulkaan "de Vusuvius" droeg.
Wanneer Bernadette tot haar woede uitbarsting kwam, verberg je dan maar, want daar was vrijwel geen enkel mens toe bestand.
En iemand die "HET GEK ZIJN" ook zelf zo bewust heeft meegemaakt, kan daar zelf dan vaak ook niet goed mee overweg.
De tik die mijn vader aan mijn zeer nauwe vriendin Bernadette had gegeven, had geleid dat zij zeer geschokt ons huis uitliep. Voor mijn moeder was dit een argument om haar gelijk achterna te lopen. Zij heeft toen aan mijn vriendin Bernadette, haar leven met mijn vader uiteen willen leggen en dat bleek zeker niet goed te zijn geweest. De zeer onbeheerste tik van mijn vader heeft dus werkelijk voor ons allemaal heel veel betekenis gehad.
Ik heb die bewuste dag afscheid genomen van mijn moeder en mijn broertje die ik daarna nooit meer in levende lijve heb kunnen ontmoeten.
Nog geen week later verloor ik mijn moeder en mijn jongere broertje Jeroen doordat mijn vader een zeer plotseling botshing kreeg met een autobusje dat aan de verkeerde kant van de weg reed. Dit dus na hun gezamenlijke uitstapje naar het bos.
Niet veel later, na dit zeer ingrijpende ongeluk in de eerste week van Januari 1985, verloor ik tevens de 3 jarige relatie met mijn vriendin Bernadette, toen zij opnieuw tot een zeer groot conflict met mijn vader kwam.
Hoewel ik werkelijk zielsveel van Bernadette dacht te houden, kwam onze verhouding tot een eind.
De werkelijke "openheid" in het werkelijk "GEK ZIJN" is voor vrijwel ieder menselijk wezen onbeschrijflijk.
Ik wil als "gelovige in de Werkelijke Liefde van Jezus Christus" zelfs verwijzen naar het grote mysterie van ons menselijk wezen.
Een mysterie dat mij werkelijk tot het geloof in "DE WERKELIJKE LIEFDE" heeft gebracht en dit deed middels het zeer kleine boekje ( HET MYSTERIE VAN HET MENSELIJK LEVEN" dat ik van een oudere Filipijnse zuster Gloria uit Dipolog in 2006 aan mij werd gegeven. Het boekje was notabene geschreven door een Chinees met de naam WITNESS LEE, die na de openbaring van juist de werkelijke inhoud van dit kleine boekje, CHINA heeft moeten ontvluchten naar USA (Anaheim) en hier tot zijn menselijke dood, maar tot menselijk onbevattelijke duur, tot mij heeft kunnen doordringen. En dit dus als het begrip van "DE ENIGE WERKELIJKE LIEFDE"
Maar goed, een onbeheerste tik van mijn menselijke vader in het gezicht van mijn toenmalige vriendin Bernadette Beunk ( nu een bijzonder kunstenares die zich op de muzikale taal van het beeld heeft willen richten)
Misschien zelfs wel een onbegrijpelijke binding met mijn eigen vader die haar eens een harde onbeheerste tik in haar gezicht heeft gegeven. Misschien wel de reden waarom ze me eigenlijk niet meer onder ogen durft te komen, zoals ik dit nog maar een paar jaar geleden, in de HAAGSE KUNSTKRING heb mogen ervaren.
Enfin het einde van het menselijk bestaan van mijn eigen moeder en mijn zeer geliefde broertje Jeroen, eindigde kort na de onbeheerste tik van mijn vader in het gezicht van mijn voormalige vriendin Bernadette Beunk, een tegenwoordig belangrijk Nederlandse kunstenares.
Zie: Bron: atelierWG https://share.google/bEg3G87ftDkUZODLy
Via een vroegere klasgenote van Bernadette, ben ik zelf ook in 1987 aan mijn ( woon) atelier in een oud voormalig Amsterdams ziekenhuis "Het Wilhelmina Gasthuis ziekenhuis" terecht gekomen. (Het zogeheten tegenwoordige ateliercomplex dat nog steeds bekend staat als het Atelier WG. Het was in de zogeheten "Vrouwen Kliniek" waar ik samen met Bernadette en een paar klasgenoten van haar al voor geruime tijd een klein kamertje hadden gehoord van dus een heel klein bedrag. Dit aanvankelijk als een goedkope overnachtingsmogelijkheid. Het bijzondere van die Vrouwenkliniek voor mij is dat mijn eigen moeder nog in datzelfde gebouw was geboren.
My special bond with my mother
(Monday morning, December 8, 2025)
I can say that I have always felt a very special bond with my mother. After the death of my eldest brother (his suicide) our lives have not remained the same. I have always felt the strongest bond with my mother. She was certainly different from my father, a father who often had a loose hand and could certainly hit us and not only us, but also my mother and he once even gave my close girlfriend Bernadette an unforgivable slap in the face.
That slap could have had unimaginably big consequences. 🙂↕️
Yes, there must have been a reason for that particular slap, even though I will never approve of it .
My friend Bernadette knew "the uncontrolled behavior of people" all too well.
It was not for nothing that she herself was known as the child in her Achterhoek family (in Keienburg) all too well.
She was the eldest daughter of a teacher's family with 2 brothers and a younger sister (Hedwig).
I can remember that the uncontrolled behavior of her own father, could even have led her to "BEING CRAZY".
and this is still a very special explanation that Bernadette Beunk really gave me.
Not many other people can really understand this important concept of "BEING CRAZY", but Bernadette personally gave me a very good explanation of it.
And of course I understand why she was nicknamed the volcano "the Vusuvius" in her family.
When Bernadette's anger flared up, she just hid, because almost no one was able to handle that.
And someone who has consciously experienced "BEING CRAZY" often cannot cope with it very well.
The slap my father gave my very close friend Bernadette caused her to leave our house in shock. This gave my mother reason to immediately follow her. She then tried to explain her life with my father to my friend Bernadette, and that certainly wasn't a good thing. My father's very uncontrolled slap truly had a profound impact on all of us.
That day, I said goodbye to my mother and my little brother, whom I was never able to see in person again.
Less than a week later, I lost my mother and my younger brother, Jeroen, when my father had a very sudden collision with a van driving on the wrong side of the road. This happened after their trip together to the woods.
Not much later, after this very traumatic accident in the first week of January 1985, I also lost my three-year relationship with my friend Bernadette when she had another major conflict with my father.
Although I truly thought I loved Bernadette deeply, our relationship came to an end.
The true "openness" of truly "BEING CRAZY" is indescribable for almost any human being.
As a "believer in the True Love of Jesus Christ," I would even point to the great mystery of our human being.
A mystery that truly brought me to believe in "REAL LOVE," and did so through the very small book (THE MYSTERY OF HUMAN LIFE), which an older Filipino sister, Gloria, from Dipolog, gave to me in 2006. The book was, incidentally, written by a Chinese woman named WITNESS LEE, who, after the revelation of the true contents of this little book, had to flee China to the USA (Anaheim) and was able to penetrate me there until his death, but to a humanly incomprehensible length of time.
And this, then, as the concept of "THE ONLY REAL LOVE."
Anyway, an uncontrolled slap from my human father in the face of my then-girlfriend Bernadette Beunk (now an extraordinary artist who has chosen to focus on the musical language of images).
Perhaps even an incomprehensible connection with my own father, who once gave her a hard, uncontrolled slap in the face. Perhaps. The reason why she actually doesn't dare to face me anymore, as I experienced just a few years ago at
the HAGUE ART CIRCLE.
In short, the end of my own mother's and my beloved brother Jeroen's human existence ended shortly after my father's uncontrolled slap in the face of my former friend Bernadette Beunk, a now-important Dutch artist.
See: Source: atelierWG https://share.google/bEg3G87ftDkUZODLy
Through one of Bernadette's former classmates, I also ended up with my own (residential) studio in 1987 in a former Amsterdam hospital, "Het Wilhelmina Gasthuis Ziekenhuis" (The so-called current studio complex, which is still known as Atelier WG).
It was in the so-called "Women's Clinic" where I, Bernadette, and a few of her classmates had for quite some time shared a small room, a very small one. amount.
This was initially intended as a cheap overnight stay. What made the Women's Clinic special for me was that my own mother was born in that same building.
Maak jouw eigen website met JouwWeb