MARCIN KARWINSKI & HANS
Via mijn vriendin Ennie vernam ik dat er een kunstenaar in Pulchri aanwezig was die veel met verhalen bezig is. Ze wist niet zijn naam en om daar achter te willen komen ben ik die zaterdag op 5 Augustus 2023 nog even bij Pulchri langs gegaan en vernomen dat het ging om Marcin Karwinski
Hans: ik zocht de maker van het werk hier
Marcin: dat ben ik
Hans: ik ben Hans
Marcin: leuk, neem plaats. Wil je water of thee?
Hans: lekker, water is goed. Wat is dat? Dankje!
Marcin: graag gedaan, ik laat je zien wat het is. Ehm, dat is een braille machine
Hans: oh oké
Marcin: om tekst in braille te zetten
Hans: wat gaaf, ben jij blind? Nee toch??
Marcin: ik was ooit bij een toneelstuk, om dat te beschrijven, in braille. Ik kreeg precies die vraag, ben je blind? Nee doof, maar hoe kun je dan typen???
Hans: ben jij doof???
Marcin: ja, verrassend hè, ik hoor nog iets, maar ik versta niks zonder liplezen, daarom heb ik schrijftolken, zo kan ik bij lezen en je verstaan. Bij die expositie, heb ik juist over kwetsbaarheid , over kwetsbare kanten van ons.
Wij hadden een mooi gesprek net.
Voorgaande bezoeker: zeker
Marcin: over... Ja, wat is kwetsbaarheid. Ik ga je vertellen over die foto, het verteld over onze innerlijke ik. Kwetsbare ik. En die laagjes illustreren ons aan te passen aan de maatschappij. Gedrag, ik bescherm me tegen mensen die ons niet begrijpen, niet toelaten onszelf te zijn. Het is een zelf portret van
15 jaar geleden, die foto is van lang geleden, maar ik snap mezelf nu beter en ik kan er beter over vertellen. Mijn conclusie is: ieder mens is kunst. Zo heet het hier ook. Mijn vraag aan jou: ben jij kunst?
Hans: ik ben kunstenaar
Marcin: oké, maar ben jij kunst?
Hans: ik ben ook iets van liefde, ik ben een zoektocht gaan doen, over... Wat is het doel van dit leven? Dat begon toen ik 16 was.
Marcin: wat mooi, kreeg je antwoord?
Hans: na veel jaren wel ja
Marcin: wat mooi
Hans: ik maakte veel mee. Ik woonde in Leeuwarden, en ik maakte het mee dat mijn oudste broer, die zag geen doel meer, die hing zichzelf op. En die ontdekte ik, en die ontdekking zorgde voor mijn zoektocht, naar de doel van het leven. En ik heb ook gedacht, hoe kan ik dat vinden? En ik heb toen besloten om in de zorg te gaan werken.
Marcin: wat mooi
Hans: ik ging naar een kindertehuis, daar werkte ik 2 jaar als vrijwilliger. Een tehuis voor moeilijk opvoedbare kinderen heette dat. En dat tehuis was een huis waarvan de ouders moeite hebben met opvoeden. Maar de kinderen heten: moeilijk opvoedbaar
Marcin: kinderen zijn moeilijk of ouders?
Hans: beide, doordat de ouders de handvaten niet hadden, konden ze het ook niet doorgeven aan de kinderen. Soms mishandeling, kinderen met vergroeide ruggetjes, meest vreselijke dingen. En dat was één van de dingen, en ik zocht verder nog. Ik heb veel verschillende dingen gedaan, werk in jeugdherberg, nog een kindertehuis, in Bolsward, Veendam en Winterswijk. Ik richtte me op de psychiatrie, bij Haarlem Santpoort, Kijkduin een inrichting. Weet je wat het is? Als je de psychiatrie ingaat, krijg je proef periode. In Santpoort zat een grote
inrichting, daar zaten allemaal ‘gekken’. Nu bestaat het niet meer toch? Dacht ik? Maar ik moest daar stage lopen, depressieve situatie, voor oude demente bejaarden, daar wilde ik niet werken. Ik ging dus verder. Verder gaan kijken en uiteinde lijk wilde ik kijken wat kan je met kunst doen?
Marcin: wat een stap!
Hans: want met het werken met kinderen, ben je zelf het voorbeeld, zelf het kunst werk, maar je moet het wel leven. Je moet leven hoe je kunst maakt. Leren.
Marcin: je weet de weg te vinden naar een kind, dat vind ik kunst. Niet speciale aandacht, maar een kunst persoon nodig om te weg te vinden naar contact en binding. Dezelfde lijn. Mooi.
Hans: ja, dat is mijn weg. Klein kunst academie gedaan in Amsterdam, daar zaten mensen die ik met muziek, met dans, met taal en beeld bezig
waren. En dat integreerde mij, die combinatie. Maar ik deed het niet, ik ging naar de kunst academie in Leeuwarden, eerst avond school, en toen naar de dagschool in Enschede, daar woonde ik 7 jaar, en toen Amsterdam, 15 jaar. En nog in Maastricht tussendoor. Dus veel dingen heb ik mee gemaakt, ook de dood.
Plotseling. Als je ouders een ongeluk krijgen, spontane botsing, met boertje en zusje in de auto, mijn moeder kwam direct te overlijden en mijn jongere broertje ook, dat is een grote schok!
Dan staat alles stil. En dan maak je mee wat er ge beurt, waar de weg vandaan komt, hoe mensen.... Eh ..... Hun gevoelens nooit helemaal hebben kunnen uiten. Mensen die... Mijn vader en moeder, ze hadden wel eens ruzie, maar ik wist niet dat het rampzalig was, maar dat was....... Als je naar hun huwelijk kijkt, daar zitten geheimen in, die werden niet uitgesproken, dat moest ik ook ervaren.
Ik trof in Amsterdam een actrice in het theater. En ik ging met die actrice, ben ik 15 jaar samen geweest, trouwen, 2 kindjes. En toen was, ik kwam ergens achter, achter een verleden. En dat kwam in een ruzie naar buiten, ik werd aan de kant geschoven, 2 kinderen, van 4 en 1
mocht ik niet meer zien. Vrouw ook niet.
Toen ging ik denken, wat moet ik???
Ik ging aan de gang met mijn eigen hart.
Want dat had ik. Een mens heeft een hart.
En ik ging kunstenaars bij elkaar roepen, vrienden, ook een Poolse, jij bent toch ook Pools? Jij komt toch ook uit Polen? En verder een Zwitsers hart, een zigeuner hart, dat was ook interessant, hij had namelijk les gehad van bekende kunstenaar. Er is zelfs nog een museum naar Armando genoemd.
Hij gaf dus de zigeuner Nello les in schilderen, Nello was de primas van de zigeuners groep de Tata Mirando’s die ik had leren kennen.
Ik hield heel veel van zigeunermuziek. Zigeunermuziek komt vaak recht uit het hart en dat raakte me altijd erg. En dat wilde ik gewoon gaan fotograferen. Als kunstenaar maak ik ook veel foto’s en ik mocht ze uiteindelijk komen fotograferen in Venlo.
Daar heb ik toen mijn eerste foto’s van de Tata Mirando’s gemaakt.
Nello had me toen verteld dat hij ook schilderde en dat hij alleen maar harten schilderde.
Omdat ik dit wist, wilde ik Nello vragen om mee te gaan doen met mijn Hartenproject en dat wilde hij graag doen. Hij kwam ter afsluiting van het project nog zelfs naar Zoetermeer met een heel orkes om zigeunermuziek te komen spelen. Ik gaf ook nog een krant uit, die heb ik niet bij me helaas. Wel uitgegeven, met alle kunstenaars, die zich erin konden laten zien. En dat waren allemaal verschillende harten, dus uit: Polen, Frankrijk, Griekenland en die zigeuner.
Marcin: dat ken ik wel uit Polen, ik maakte wel mee een zigeunerkamp, kwamen uit alle kanten van Polen, om elkaar te ontmoeten, niet ze verwoorden wat er gebeurde..
Alles zo normaal en fijn, en mijn beeld van zigeuners was anders, maar ik kon mezelf vinden en zijn. ze wisten gelijk dat ik homo ben,
en mij een plek te geven, ik mocht mezelf zijn. Zo bizar!! Hoe het beeld gevormd wordt van buiten, maar van binnen is het andersom. Totale generatie, iedereen mag zichzelf zijn. Maakt niet uit. Vooral verbinding met de natuur. Vond ik echt bijzonder. Die ervaring heb ik steeds eh, zo levend in mij. Het was maar één dag, maar toch, het is niet te vervangen met iets anders.
Wat jij nu verteld, dat herken ik.
Dat vind ik die mooie kwetsbare kant.
sta je in met wie je bent. De buitenwereld kan het anders zien of ervaren of anders oordelen. mooie voorbeeld wat je noemt. Ja.Prachtig.
Hans: maar ja..
Marcin: je bent prachtig kunst!
Hans: ja, dank je.
Het verhaal gaat verder.
Het meest belangrijke voor mij in die tijd was het uitgeven van die krant.
En die krant wilde ik aan 2 bijzondere kunstenaars geven:
een docent van mij uit Enschede.
Zij woonde in Deventer,
ik heb haar een krant gegeven.
Mijn verbazing: dat ze toen opeens bij de Heilig Hart kapel werkte.
Dit had ik nooit achter haar gezocht!
Het bleek dat ze de dochter was van een in God gelovende vader..
Ze had het eerdere werk eigenlijk overgenomen van haar vader. Ze moest in die tijd plotseling een pas op de plaats houden, omdat ze niet goed meer kon lopen. En zee werkte toen dus in de Heilige Hartkapel. En ze ging zieke mensen bezoeken. En ook in haar geloof.
De eerdere bezoeker: was dit eigenlijk in Nijmegen?
Hans: Nee, in Deventer.
Vlakbij Deventer heb je de Heilige hart kapel begreep ik van mijn voormalige docente.
En de andere krant wilde ik naar een andere bijzondere kunstenaar/gastdocent brengen. De man, die ik ook al gelijk had willen spreken toen ik van Enschede naar Amsterdam ging verhuizen. Hij heet Willem de Ridder! ken je hem? Willem de Ridder was een bekend
Verhalenverteller en Fluxus kunstenaar.
Net als zijn tijdgenoot Wim T. Schippers (toevallig ook uit Bussem) Wim T. Schippers was iemand die echt een belangrijke stem kon zijn voor de Nederlandse televisie. Ik kon helaas even niet zo snel meer op zijn naam komen, maar de naam Barend Servet, zegt dat jullie dat niet iets? Hij is Erny van het bekende duo Bert & Ernie. Heb je wel eens gehoord van de Muppets? Hij is dus Ernie. De stem van Bert werd dus verbeeld door Paul Haenen en die heb ik laatst toevallig ook nog getekend in een HIWI-drawing, (de verhaaltekening die ik HIWI-drawing ben gaan noemen. Zie: https://photodrawing.nl/verwondering
Maar Ik ging dus naar fluxuskunstenaar Willem de Ridder, om hem een hartenkrant te willen
geven.
Toen ik bij hem kwam, vernam ik dus een heel mooi en bijzonder verhaal van Willem. Een verhaal dat dus echt gebeurt is. Hij woonde in Nederland en kwam er toen eens achter dat er te weinig liefde in Nederland was. Hij vond het niet meer leuk en vluchtte zelfs naar Amerika. In Amerika kwam hij in gesprek met een advocaat. En die advocaat: Arnold Patent en daar vertelde hij wat er aan de hand was. Hij legde uit waarom hij het niet meer leuk vond in Nederland. Arnold Patent begreep Willem de Ridder volkomen, want wat er in de wereld aan de hand was, bleek er ook in Amerika al eens aan de hand te zijn. En daar had Arnold Patent een oplossing voor gevonden. Hij had uitgevonden dat wanneer je afspreekt om elkaars fan te gaan worden, dan kun je een groepje vormen en dan kun je positieve energie bewust gaan richten op een opbouwende manier. Eigenlijk dus en soort spel dat je dan kunt gaan spelen met elkaar. Het is dus eigenlijk de bedoeling dat je de afspraak gaat maken om elkaars fan te gaan worden, hoe moeilijk dit soms ook lijkt te zijn. Want hoe kan je nou een fan worden van iemand die je eigenlijk helemaal niet leuk vind? In ieder geval met dit gegeven is Willem de Ridder toen teruggekeerd naar Nederland. Hij heeft zich toen een paar maanden teruggetrokken op “het Oerd” op Ameland. Ken je dat? Daar heb je rust en
natuurgebied. Dat heet Het Oerd. Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Oerd
Daar ging hij naartoe. Daar heeft hij een
boek geschreven. Dat heette: Spiegelogie. In dat boek beschreef hij dus het zogeheten fanclubspel. http://peterdekock.nl/wp-content/uploads/2010/03/fanclubboekje1.pdf
Eerdere bezoeker: ik ga weer verder! Sorry! Bedankt! het was leuk. Hoi!
Hans: het fanclubspel had hij uitgegeven in een boek: spiegologie. Dat werd een bestseller in Nederland en België.
Marcin: ik ken het niet, ik ga het opzoeken.
Hans: moet je zeker doen. Geloof het of niet. Na het verschijnen van het boek ontstonden er honderden groepjes, die allemaal het spel gingen spelen: het fanclubspel.
Marcin: ga ik doen. Ik ben nieuwsgierig wat het inhoudt.
Hans: ik heb het boek. Ik heb samen met Willem naar zijn zogeheten Spiegelogie-rap geluisterd. (luister zelf maar naar de rap die Willem toen voor het eerst zelf binnenkreeg en waar we samen naar hebben geluisterd:
https://www.google.com/search?q=youtube+spiegelogierap
het was in 2004 of zo? toen was de rap nog niet zo vreselijk populair als nu. Willem zijn motto is altijd geweest: iedereen is een spiegel van elkaar.
Marcin: dank je wel. Bedankt voor het delen.
Hans: ik deel dat graag. Ook iemand waarvan ik hoor dat hij met taal en verhalen bezig is.
Marcin: hoorde jij van mij van een kennis van jou?
Hans: ja. een vriendin. Ik ben lid van de Haagse Kunstkring. Dat is de andere kunstclub. Hoe heet het ook alweer? De Haagse kunstkring. Daar ben ik via iemand uit Enschede die ik kende, die had mij geattendeerd. En daar ben ik bij gekozen. Daar zit ik nu een jaar in. Zij heeft haar man lezen kennen via mij in Enschede. Dat is bijzaak.
Marcin: mooi, dank je wel. Maar ik wil ook één ding vertellen over het project.
Alle gesprekken die ik heb, die gaan een kunstobject vormen.
Wat jij verteld hebt en diegene voor je.
Ik vraag of ik jouw tekst mag bewaren.
In jouw geval zijn het gevoelige feiten.
Zou ik die tekst mogen bewaren, op die manier, ik stuur het eerst aan jou.
En ik haal weg wat je niet wil delen. Je hebt een mooi verhaal: hoe je naar het doel van het leven zoekt. Je noemt heel gevoelige namen en feiten. zou je dat kunnen doen? Je haalt uit, wat je van mening bent dat je niet wilt delen?
Ik kies de mooie stukken, die algemeen bekend zijn. Het andere wil ik aan jou overlaten, wat je wilt delen. Het idee is, die teksten vormen een kunstobject. Na 3 weken zijn alle verhalen terug te lezen. Ik ga ze beschikbaar stellen
en dan vormen ze het geheel als kunst:
wie zijn wij als mensen en wat kunst is. Zou dat mogelijk zijn?
Hans: ja hoor. Ik eh, op het ogenblik is er iemand een boek over mij aan het schrijven, dat heeft hij al geschreven. Daar leg ik ook dingen in uit. Ik ben het aan het corrigeren. Dit niet, ik heb het uitgesteld tot het uitgegeven
wordt. Iemand heeft het geschreven. Dat is wel een beetje in een indruk waar ik mee naar buiten ga treden. Dat is eh, als het eh, ik heb een kaartje.. Ja, dat verhaal is eigenlijk.. Een zeer groot verhaal.. Even kijken..
Marcin: ik heb je mail wel.
Hans: je hebt mijn mail. Dit is mijn kaartje. Daar staat dus 4 zelf portretten op. Dit boek staat ook dat het gemaakt is eh, als je er belangstelling in hebt.. Bestellen. In ieder geval.. Dit is terzijde. Maar mijn grootste verhaal. Daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Dat is eigenlijk toen ik dat boek gekocht had. Ik kwam erachter dat advocaten en eh, hele raad van de kunde bescherming, had ik niets aan. Die werkte alleen maar tegen. Om mijn kinderen te zien.
Marcin: ja.
Hans: morgen wordt mijn zoon 25 nota bene. Mijn dochter is van 2002. Die is ook al volwassen, maar ik ken ze nog niet! In ieder geval, ik wil er niet treurig over zijn, maar dat ben ik niet.. Ik maak het mee, dat ik daarmee naar buiten treed. Ik maakte een expositie.
Marcin: ik ga daar zitten, dat ze het makkelijker kunnen verstaan.
Hans: ik heb eh, ik had dat boek gekocht van spiegologie. Ik was hoogst ontevreden over alle advocaten. Één keer vond ik er één met een
gevoel, dat vond ik bijzonder. Één uit Leeuwarden. Die wilde ik gelijk als advocaat. Ik heb hem opgebeld, iets gestuurd. Maar hij deed alleen maar strafzaken. Waren de gebroeders ….., bekendste van Nederland. In het boek
van Willem, geïnspireerd uit iemand uit Amerika.
Toen ik de eerste bladzijde open vloog zag ik een voorwoord van een advocaat uit Groningen:……
Ik kreeg de behoefte om te weten:
dat verhaal, waar ging dat over?
Ik ben het telefoonboek gaan kijken.
Ik heb gevonden.
Ja die stichting heette. “Stichting Samuel”
En die heb ik gebeld en gevraagd: waar gaat dat verhaal over, waar gaat het verhaal van Samuel over?En toen, vernam ik het verhaal over de bijzondere Hannah, die de zoon Samuel had gekregen. Het was een indrukwekkend verhaal en bedankte de vrouw die het mij had verteld en wilde de haak er weer opleggen.
Maar toen vroeg ze me plotseling: wilt u niet nog wat meer weten over bijbelverhalen vernemen?
Ik kan u namelijk in verbinding stellen met een gratis online bijbelcursus.
Dat heb ik gedaan. En toen kreeg ik voor het eerst in mijn leven een bijbel toegestuurd. En er stond de titel op: W@arom Jezus?
En daarmee ben ik toen begonnen om me in bijbelverhalen te gaan verdiepen.
In tussentijd exposseerde ik met mijn schilderijen in de drukkerij waar ik werkte. Mensen zagen voor het eerst mijn schilderwerk en geraakten onder de indruk. Mijn Chinese collega Cheuk (aanvankelijk uit Hongkong) was ook onder de indruk van mijn werk en bood me aan om een website voor mij te gaan maken. Natuurlijk vond ik dat goed en even later vroeg Cheuk me ook of ik niet lid wilde worden van Friendster, de voorloper van Facebook. Ik moest er toen een foto en een klein stukje introductie tekst op plaatsen. Ik werd door Cheuk lid van Friendster. De foto was niet al te vrolijk, maar ik had het geplaatst voor mijn collega Cheuk die een prachtige website voor me had gemaakt. Het werd in middels eerste kerstdag 2005. Ik gaf niks om die kerst meer, kon me gestolen worden, en ik wilde die dat
Gewoon weer via Randstad zorgwerk gaan doen in Monster En ja toen ik die dag weer terug kwam van mijn werk en mijn pc opende , ontdekte ik voor het eerst een smiley bij mijn profielfoto van een zekere Hannah uit de Filippijnen......... Nou, en daar zijn heel veel fijne gesprekken uit voort gekomen en bracht mij zelfs naar de Filippijnen! Andere kant van de wereld, om het kort te maken.
Een half jaar ging ik op reis naar Hannah, en vloog ik eerst naar Manilla, hier stond een broer van Hannah mij met de hele familie uit Manilla mij op te wachten. En de broer Roldan had een bord in zijn hand en daar stond op: broer van Hanna. Hijbracht me toen naar het andere vliegtuig om naar Dipolog te gaan vliegen.
Uiteindelijk kwam ik aan in de prachtige vissersplaats Dipolog. (zie mijn allereerste film op: https://www.youtube.com/watch?v=odkFwxg7ITA )
.... Ja.... Ik was al zeer onder grote indruk geraakt van de hele bijzondere kunstenaar uit de Filippijnen met de Jose Rizal. Hij was niet alleen kunstenaar, maar ook dokter en vrijheid strijder en daarmee geworden tot de grote nationale held van de Filippijnen. Een kunstenaar die zelfs van grote invloed heeft kunnen zijn voor heel Europa.
Het is bekend dat hij grote indruk naliet voor de bekende familie Backet uit Londen, maar wat veel Filippijnen niet weten is dat hij ook van zeer grote invloed was op de Backett familie uit Ierland waardoor een jonge onderzoeker onder de naam van Samuel Beckett een belangrijk onderzoek ging doen in de stad Parijs.
Maar goed ik werd helemaal geraakt door Hannah uit de Filippijnen en ik..... Ik heb me aan willen sluiten bij een hele bijzondere kerk, zonder predikers. Een kerk die notabene ontstaan was in China. Zij vereerden totaal niet de grote hoge gebouwen met overweldigende kerkorgels en deden vooral aan Bijbelstudie waardoor ik de inhoud van de Bijbel langzaam maar zeker ben gaan begrijpen.
De kerkgebouwen heb ik zelf wat geloof aangaat ook nooit echt iets mee gehad.
Ik groeide gelukkig op met de domineesdochter Anna M.G. Schmidt met haar geweldige musical Foxtrot. Dat legde heel erg veel uit van vele mistoestanden, evenals een zekere Robert Long heel veel aan het licht bracht met bijvoorbeeld zijn tekst: “Jezus redt!” Maar dan dus met het slot: “Redt Jezus uit de goot!” Het beeld dat de mens van Jezus had kunnen maken was veelal vreselijk en ook zeker niet volgens de Bijbel. Ik leerde nog eens dat liedje van “Jezus Redt” helemaal uit mijn hoofd.
Mensen zouden eigenlijk allemaal moeten weten dat GOD, JEZUS of HEILIGE GEEST voor WERKELIJKE LIEFDE staat. En zo denk ik er nog steeds over.
De mens weet het niet en uit onderzoeken is gebleken dat mensen voor 95% zelfs alles onbewust doen. Via verschillende vormen van kunst die je met elkaar kan combineren. Het is..... Een... Uitdaging om...... Kunst, te verenigen met elkaar. Ik heb hier ook een stichting voor opgericht in 2006. Ik maakte toen o.a. kennis met een grote galerie, een plaats waar ik nog steeds werk exposeer. En het is mijn idee dat je je verhaal nooit alleen met woorden verteld. Maar ook met beweging, met klank..... En ieder verhaal kan verteld worden vanuit 4 onderdelen of vormen van communicatie. En dat is in het kort. dat waar ik voor sta. De 4 werelden van communicatie, waar mijn boek ook overgaat. Dat probeer ik...... Ja, zo te maken. Want mijn vrouw, die woont nog steeds in de Filipijnen, ze heeft een beroerte gehad, en ik wilde erheen, maar dat ging niet, want ik heb nu even geen geld meer. Ze ligt veel in bed. En nu heeft ze net een tv gekregen. Na vele jaren. Maar het is de huidige situatie, ik ben afgelopen jaren, verschillende keren daar geweest, zonder geld. Mijn kerk en vrienden hielpen mij daar te komen. Dat is..... Voor mij heel bijzonder! En ik weet niet, waar het naar toe gaat. Ik weet niet hoe het gaat.
Marcin: dat kunnen we niet vast stellen waar het naar toe gaat, aan sluitend, wat je noemde is door de kunst iets benaderen, mensen benaderen, ik draai het nu om, wat jij verteld, vluchtige gesprekken, dat soort gesprekken leggen we nooit vast. Boeken, literatuur wel, maar deze gesprekken niet. Daarom draai ik het om. Om op deze manier de gesprekken over kunst maken, kunst zijn, kunst te hebben, toch te bewaren en vorm te geven. Juist die tafel, stoelen en momenten en tijd. Om zo over de meest vluchtige aspecten, zijn, doel, identiteit, tot nu toe ook, alle gesprekken, ik zie alleen dat er geen één precies hetzelfde is. Prachtig. Om te zien. Dat alle mensen die zeggen: ja ja, ik ben kunst, iedereen geeft een ander antwoord. Ik waardeer die kwetsbaarheid. Dat verwachtte ik niet, maar brengt mij naar de volgende stap. ‘
Er is iets bij de tafel, waar mensen komen vertellen over diepe gevoelens en kwetsbaar-heid. Dat deed jij ook. Je vertelde de kern van jezelf.. En we kennen elkaar niet. Maar je verteld over jezelf, wie je bent, wat je
vormt en wat je zoektocht is.
Hans: contact met die advocaat uit Groningen is bijzonder, dat vertelde ik nog niet. Zij zei wat ik moest doen. Bijvoorbeeld om naar de film gaan ( as it is in heaven) , was een fantastische film en zo had ze steeds dingen die ik moest doen van haar. Zij voelde het, zij is veel bezig met energie. En Marcin.... Zo leidde ze me. Ze wees me veel aan, ze zei ook: je moet kijken naar Thich Nhat Hanh. Had ik nog nooit van
gehoord! Jij wel? Een boeddhist, uit Vietnam, die toen destijds in de oorlog van Vietnam zat. En als je weet dat die Vietnam oorlog, heel veel heeft los heeft gemaakt, met de na oorlogse
jeugd, dan weet je ook hoe belangrijk dat is. En als je dan ook nog hoort, dat Thich Nhat Hanh door Martin Luther King werd aangewezen als zijn opvolger van de nobelprijs voor de vrede
dan kan je denken: wat een bijzonder mens moet dat zijn geweest. Hij was achter een hele belangrijke energie gekomen. En
dat was echt zo. Die man.... Is gaan praten, in Europa, over zijn bevinding, van hoe eigenlijk mensen zijn. Waanzinnig, dat vertelde ie. Hoe ze oorlog voeren. Toen hij weer terug naar Vietnam wilde gaan werd hij geweigerd in zijn geboorteland. Hij mocht niet terug. En hij ging maar terug naar Europa.. Naar Frankrijk, daar heeft hij het dorp Plum Village opgericht, dat weet jij niet. Maar dat is...... Een eigen dorp, daar heeft ie lang gewoond. En veel mensen die in de oorlog vochten, die heeft ie..... Begeleid, door bijvoorbeeld echt duidelijk te gaan maken dat wanneer je je met haat tegen je vijand wil richten met een dodend wapen, je er zeker beter aan kunt doen om die zogenaamde vijand lief te hebben!! Dat is voor mij het meest kernachtige van wat hij in zich mee droeg. En dat is...... Ja, wat je ook uit de bijbel kunt lezen.
Marcin: klinkt herkenbaar. Osho, misschien ken jij die niet. Ook filosoof die niet naar eigen land terug mocht. Heel herkenbaar, zie ik ook als de kwetsbare mens, die ontdekt eigen kwetsbaarheid. Daar wordt ie zo sterk van, dat die kwetsbaarheid goeds brengt in de wereld. Maar juist in eigen land niet meer welkom zijn. De hele mens geschiedenis komt gewoon terug, altijd wel iemand die wat ontdekt, achter eigen kwetsbaarheid staan. En de doorzetter, juist mensen die er dicht bij zijn, familie, landgenoten, stoten die personen weg. Die weten letterlijk, hoe je normaal kunt doen, mens voor elkaar zijn. Daarom zijn ze niet meer terug, dat voelt herkenbaar voor mij.
Hans: een keer, haat en liefde. Ik zat in een kunst groep in Zoetermeer, Terra, daar deden we een project over water. Ik kwam op een japanner, en Masauro Emoto, ken je hem?
Hij concludeerde wanneer je de energie alleen al schrijft dat dat invloed heeft. En hij..... Deed daar experimenten mee, zoals ik heb een experiment uitgevoerd ook, voor de tv. Had ie 2 flesjes met rijst erin.
Marcin: die ken ik Met de woorden zeggen tegen de rijst.
Hans: één met liefde, één met haat. Hij leeft niet meer, maar ik sprak hem nog in Frankrijk daar had ik een project met mijn stichting en hij was er ook. Dus ik had de eer hem te spreken. Masauro Emoto. Maar goed, dat zijn allemaal verhalen, ik zit vol met verhalen.
Zoals Adolf Hitler, daar heb ik een heel verhaal van onderzocht. Eigenlijk is dat een kernachtig verhaal. Die hele tweede wereldoorlog is belangrijk geweest. Als je weet, wie de vader
was van Adolf Hitler, dan schrik je je dood, dan zie je een hele gekke verhouding die zich heeft plaatsgevonden. Zijn vader, dat hij eigenlijk een
ongewenst kind was, tussen twee buurkinderen. De een van waarschijnlijk joodse afkomst en de ander van Room Katholieke afkomst. Dat was een ongewenst kindje. Kreeg de naam van de moeder. Totdat er een oom kwam, die protest heeft aangetekend. En er opstond dat de naam verandert waar naar die van de vader. Die naam leek op Hitler, maar het beteken de herder. De hele naam Hitler is een schrijffout! Nou ja, als je dat gaat weten, dat die man zelf natuurlijk helemaal niet kon opvoeden, want van wie had hij dat moeten leren? Hij sloeg zijn kinderen altijd. Kon ook geen vrouw krijgen. er was iemand in de familie, een jonger familielid, die kreeg de straf om met de oom te trouwen. Zo is de deze familie dus samengesteld. De eerste zoon is gillend weggelopen. Is mishandeld. Toen was Adolf aan de beurt, is ook weggelopen. Die wilde kunstenaar worden. Als je daar naar kijkt,
ga je anders kijken naar hoe mensen slechte mensen worden. Gekke dingen gaan doen. Dat is wel belangrijk. Want eh, we zijn elkaars voorbeelden, spiegels, zoals Willem het altijd zei. Iedereen is een spiegel van elkaar.
Marcin: dank je wel.
Hans: graag gedaan.
Marcin: mooi verhaal.
Hans: tot zover is het. Het is al. Tijd ik weet niet hoe laat het is.
Marcin: ik weet ook niet.
Hans: maar jij zit hier elke dag hoor ik?
Marcin: dat is het idee.
Hans: ik vernam het vanmorgen. Toen ik je mail las.
Marcin: dank je wel dat je terugkwam.
Hans: ik vind het bijzonder wat ik hoorde. Ik doe ook iets met muziek. Mijn vader was muzikant. Muziek is een taal. Als je het onderzoek leest van professor Albert Merebium
Hij is bekend als je 37%, 55% intikt, kom je bij
Albert Merebium uit. Dat is een professor geweest, die onderzoek heeft gedaan naar communicatie. Hij kwam erachter met woorden slechts 7% kunnen overbrengen. Met klank: 38%. En volgens zijn beredenering 55% van
lichaamstaal.
Marcin: nog meer, 80% is lichaamstaal.
Hans: zijn theorie was 55%. Ik verdeel het in 4 dingen. ik heb geen echt onderzoek gedaan. En eh, dat is mijn eigen ervaring zeg maar.
Marcin: bedankt.
Hans: dank je wel.
Marcin: even rust nemen, want liplezen is vermoeiend.
Hans: kan ik mij voorstellen. Ik heb met veel verschillende handicaps te maken gehad. Één handicap die wordt aangegeven in de bijbel. Dat is een heel mooi stuk: Johannes 9.
Ken je iets van de bijbel? Daar staat alles over
een man die zijn levenslang blind is geweest. Dat is een heel bijzonder verhaal. Vind ik,
nee oké, tot zover.
Marcin: dank je wel.
Hans: dank je wel. Ik vind het leuk om van je te vernemen.
MARCIN KARWINSKI & HANS
Hans: I was looking for the maker of the work
Marcin: That’s me
Hans: I am Hans
Marcin: nice, take a seat. Water or tea?
Hans: nice, water is good. What is that? Thanks!
Marcin: You're welcome, I'll show you what it is. Um, that's a braille machine
Hans: oh okay
Marcin: to put text in braille
Hans: how cool, are you blind? Oh no??
Marcin: I was once at a play, to describe that, in Braille. I got that exact question,
are you blind? No deaf, but how can you type???
Hans: are you deaf???
Marcin: yes, it's surprising, I still hear something, but I don't understand anything without lip reading, that's why I have writing interpreters, so I can read and understand you. At that exhibition, I'm right about
vulnerability, about vulnerable sides of us. We just had a nice conversation.
Last visitor: Sure
Marcin: About... Yes, what is vulnerability. I'm going to tell you about that picture, it tells about our inner self. Vulnerable me. And those layers illustrate how we adapt to society. Behavior, I protect myself from people who don't understand us, don't allow us to be ourselves. It is a self portrait of
15 years ago, that picture is from a long time ago, but I understand myself better now and I can tell about it better. My conclusion is: every human being is art. That's what it's called here. My question to you: are you art?
Hans: I am an artist
Marcin: okay, but are you art?
Hans: I am also something of love, I went on a quest, about... What is the purpose of this life? That started when I was 16.
Marcin: How nice, did you get an answer?
Hans: Yes, after many years
Marcin: How beautiful
Hans: I experienced a lot. I lived in Leeuwarden, and I witnessed my eldest brother,
who no longer saw any purpose, hanged himself. And I discovered that, and that discovery fueled my search, for the purpose of life.
And I also thought, how can I find that?
And then I decided to work in healthcare.
Marcin: How beautiful
Hans: I went to a children's home, where I worked as a volunteer for 2 years. It was called a home for difficult to raise children. And that home was a home whose parents have difficulty raising. But the children are called: difficult to raise
Marcin: Children are difficult or parents?
Hans: both, because the parents did not have the handles, they could not pass it on to the children. Sometimes abuse, children with deformed backs, the most horrible things. And that was one of the things, and I kept looking. I have done many different things, work in a youth hostel, another children's home, in Bolsward, Veendam and Winterswijk. I focused on psychiatry, near Haarlem Santpoort, Kijkduin an institution. Do you know what it is? When you go into psychiatry, you get a probationary period. Large in Santpoort
institution, there were all 'crazy people'. Now it no longer exists, right? I thought? But I had to do an internship there, depressive situation, for old demented elderly people, I didn't want to work there. So I went on. Looking further and in the end I wanted to see what can you do with art?
Marcin: what a step!
Hans: because when working with children, you are the example yourself, the work of art yourself, but you have to live it. You have to live how you make art. To learn.
Marcin: you know how to find your way to a child, I think that's art. Not special attention, but an art person needed to find the way to contact and bonding. Same line. Nice.
Hans: yes, that's my way. Did a small art academy in Amsterdam, there were people who I engaged in music, dance, language and image
goods. And that integrated me, that combination. But I didn't, I went to the art academy in Leeuwarden, first evening school, and then to the day school in Enschede, where I lived for 7 years, and then Amsterdam, for 15 years. And in Maastricht in between. So I have experienced many things, including death.
Suddenly. If your parents have an accident, spontaneous collision, with burp and sister in the car, my mother died immediately and my younger brother too, that's a big shock!
Then everything stops. And then you experience what happens, where the road comes from, how people.... Eh..... have never been able to fully express their feelings. People who... My mom and dad, they used to fight, but I didn't know it was disastrous, but that was....... If you look at their marriage, there's secrets in it, they weren't pronounced, I had to experience that too.
I met an actress in the theater in Amsterdam. And I went with that actress, I've been together for 15 years, married, 2 kids. And then, I found out something, behind a past. And that came out in an argument, I was pushed aside, 2 children, aged 4 and 1
if I could no longer see. Neither does woman. Then I started thinking, what should I do???
I started with my own heart. Because I had.
A person has a heart.
And I was going to call artists together, friends, also a Polish one, you are also Polish, aren't you? You're from Poland, aren't you? And furthermore a Swiss heart, a gypsy heart, that was also interesting, because he had been taught by a well-known artist. There is even a museum named after Armando.
So he taught painting to the gypsy Nello, Nello was the primas of the gypsy group the Tata Mirandos that I had met.
I loved gypsy music very much.
Gypsy music often comes straight from the heart and that always touched me very much. And I just wanted to shoot that. As an artist I also take a lot of pictures and I was finally allowed to photograph them in Venlo.
That's where I took my first photos of the Tata Mirandos.
Nello had told me then that he also painted and that he only painted hearts.
Knowing this, I wanted to ask Nello to join my Heart Project and he was happy to do so.
At the end of the project he even came to Zoetermeer with an entire orchestra to play gypsy music.
I also published a newspaper, which I unfortunately do not have with me. Well published, with all artists who could show themselves in it.
And those were all different hearts, so from: Poland, France, Greece and that gypsy.
Marcin: I know that from Poland, I did experience a gypsy camp, came from all over Poland, to meet each other, they don't put into words what happened..
Everything so normal and nice, and my image of gypsies was different, but I could find myself and be. they knew right away that I was gay,
and give me a place, I could be myself. So bizarre!! How the image is formed from the outside, but from the inside it is the bottom. Total generation, everyone can be themselves. Does not matter. Especially connection with nature. I felt really special. I always have that experience, uh, so alive in me. It was only one day, but still, it cannot be replaced with anything else. I recognize what you are saying now. I think that's the beautiful vulnerable side. do you agree with who you are. The outside world can see or experience differently or judge differently. nice example you mentioned. Yes.
Beautiful.
Hans: but yes..
Marcin: you are beautiful art!
Hans: yes, thank you.
The story continues.
The most important thing for me at that time was publishing that newspaper.
And I wanted to give that newspaper
to 2 special artists:
a teacher of mine from Enschede.
She lived in Deventer,
I gave her a newspaper.
My surprise: that she suddenly worked at the Sacred Heart chapel.
I would never have looked for this after her!
It turned out that she was the daughter of a God-believing father.
She had actually taken over the previous work from her father. At that time she suddenly had to keep a step in place, because she could no longer walk properly. And then she worked in the Sacred Heart Chapel. And she went to visit sick people. And also in her faith.
The previous visitor: was this actually in Nijmegen?
Hans: No, in Deventer.
Near Deventer you have the Sacred Heart Chapel, I understood from my former teacher.
And I wanted to take the other newspaper to another special artist/guest teacher. The man I had wanted to speak to right away when I moved from Enschede to Amsterdam. His name is Willem de Ridder! do you know him?
Willem de Ridder was well known
Storyteller and Fluxus artist.
Just like his contemporary Wim T. Schippers (coincidentally also from Bussem),
Wim T. Schippers was someone who could really be an important voice for Dutch television. Unfortunately I couldn't think of his name so quickly, but the name Barend Servet, doesn't that tell you something?
He is Erny from the famous duo Bert & Ernie. Have you ever heard of the Muppets?
So he's Ernie.
Bert's voice was therefore depicted by Paul Haenen and I also recently drew Paul Haenen in a HIWI drawing, (the story drawing that I have come to call HIWI drawing. See: https://photodrawing.nl/verwondering
But I went to fluxus artist Willem de Ridder, to want him a newspaper of hearts
to give.
So when I came to him, I heard a very nice and special story from Willem. A story that really happened. He lived in the Netherlands and then found out that there was too little love in the Netherlands. He didn't like it anymore and even fled to America. In America he talked to a lawyer. And that lawyer: Arnold Patent and there he told what was going on. He explained why he no longer liked it in the Netherlands. Arnold Patent understood Willem de Ridder completely, because what was going on in the world was also reflected in it America already going on. And Arnold Patent had found a solution for that. He had discovered that when you agree to become each other's fan, you can form a group and then you can consciously focus positive energy in a constructive way. Basically a kind of game that you can play with each other. So it is actually the intention that you will make the agreement to become each other's fan, no matter how difficult this sometimes seems to be. Because how can you become a fan of someone you actually don't like at all? In any case, with this in mind, Willem de Ridder returned to the Netherlands. He then settled for a few months retreated to "het Oerd" on Ameland. Do you know that? There you have peace and nature reserve. That's called The Ord. See: https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Oerd
That's where he went. There he has one
book written. It was called Mirrorology. In that book he described the so-called fan club game. http://peterdecock.nl/wp-content/uploads/2010/03/fanclubboek1.pdf
Previous visitor: I'm going again! Sorry! Thank you! it was fun. Hi!
Hans: He had published the fan club game in a book: Spiegology. It became a bestseller in the Netherlands and Belgium.
Marcin: I don't know, I'll look it up.
Hans: you definitely should. Believe it or not. After the publication of the book, hundreds of groups formed, all of which started playing the game: the fan club game.
Marcin: I will. I'm curious what it means.
Hans: I have the book. Together with Willem I listened to his so-called Spiegelogie-rap.
(Listen for yourself to the rap that Willem received for the first time himself and which we listened to together:
https://www.google.com/search?q=youtube+spiegelogierap
it was in 2004 or something? Back then, rap wasn't as popular as it is now. Willem's motto has always been: everyone is a mirror of each other.
Marcin: thank you. Thanks for sharing.
Hans: I like to share that. Also someone I hear has language skills and stories going on.
Marcin: Did you hear about me from an acquaintance of yours?
Hans: yes. a girlfriend. I am a member of the Haagse Kunstkring. That's the other art club. What's it called again? The Hague art circle. I am there through someone from Enschede
whom I knew, who had alerted me. And I was chosen for that. There I am
now a year in. She got to know her husband through me in Enschede. That is secondary.
Marcin: nice, thank you. But I also want to tell you one thing about the project.
All the conversations I have, they will become an art object.
What you told and the one before you.
I ask if I can keep your text. In your
case, they are sensitive facts.
Could I keep that text, like that, I'll send it to you first. And I'll take away what you don't want to share. You have a beautiful story: how you search for the purpose of life. You call whole sensitive names and facts. could you do that? You lash out, what you feel you don't want to share?
I choose the beautiful pieces, which are widely known. The rest I want to leave to you, what you want to share. The idea is that those texts form an art object. All stories can be read after 3 weeks. I'm going to make them available
and then they form the whole as art:
who are we as people and what art is. Would it be possible?
Hans: yes. I uh, at the moment someone is writing a book about me, he has already written it. I also explain things in it. I am correcting it. Not this, I've put it off until it's published
is becoming. Someone wrote it. That's a bit of an impression I'm going to come out with. That's um, if it's um, I have a ticket.. Yeah, that story is actually.. A very big story.. Let's see..
Marcin: I do have your mail.
Hans: you have my mail. This is my ticket. So there are 4 self portraits on it. This book also says it's made eh, if you're interested in it.. Order it. Anyway.. This is aside. But my biggest story. I haven't gotten to that yet.
That's actually when I bought that book.
I found out that lawyers and, er, all the advice of the art protection, was of no use to me.
It only worked against it.
To see my children.
Marcin: yes.
Hans: Tomorrow my son will be 25 years old. My daughter is from 2002. She is also an adult, but I don't know them yet! Anyway, I don't want to be sad about it, but I'm not... I'm experiencing the fact that I come out with that. I made an exhibition.
Marcin: I'm going to sit there, so that they can understand it more easily.
Hans: I um, I bought that book from Spiegology. I was highly dissatisfied with all the lawyers. Once I found one with a
feeling, I thought that was special. One from Leeuwarden. I wanted him as a lawyer right away. I called him, sent him something. But he only did criminal cases. Were the brothers ….., most famous in the Netherlands. In the book
by Willem, inspired by someone from America.
When I flew open the first page I saw a foreword by a lawyer from Groningen: ……
I felt the need to know:
that story, what was that about?
I went to look at the phone book.
I have found.
Yes, that foundation was called. “Samuel Foundation”
And I called them and asked: what is that story about, what is Samuel's story about?
And then, I heard the story about the special Hannah, who had given birth to the son Samuel. It was an impressive story and thanked the woman who told me and wanted to put the hook back on.
But then suddenly she asked me: Don't you want to learn more about Bible stories?
I can put you in touch with a free online bible course.
I have done that. And then I received a Bible for the first time in my life. And it had the title: W@arom Jesus?
And with that I started to delve into Bible stories.
In the meantime I exhibited my paintings in the printing house where I worked.
People saw my painting for the first time and were impressed. My Chinese colleague Cheuk (initially from Hong Kong) was also impressed by my work and offered to create a website for me. Of course I agreed and a little later Cheuk also asked me if I didn't want to join Friendster, the predecessor of Facebook. I then had to put a photo and a small piece of introductory text on it.
I joined Friendster through Cheuk.
The picture wasn't too cheerful, but I posted it for my colleague Cheuk who made me a beautiful website.
It was Christmas Day 2005.
I didn't care about that Christmas anymore, could be stolen from me,
and I wanted it that
Just go back to doing care work in Monster via Randstad And yes, when I came back from work that day and opened my PC,
I discovered for the first time a smiley on my profile picture of a certain Hannah from the Philippines......... Well, and that resulted in a lot of great conversations and even brought me to the Philippines! Other side of the world, to make it short.
Half a year I went on a trip to Hannah, and I first flew to Manila, where a brother of Hannah was waiting for me with the whole family from Manila. And the brother Roldan had a sign in his hand and it said: brother of Hanna.
He then took me to the other plane to fly to Dipolog.
Finally I arrived in the beautiful fishing town of Dipolog. (see my very first movie at: https://www.youtube.com/watch?v=odkFwxg7ITA )
.... Yes.... I was already very impressed by the very special artist from the Philippines with the Jose Rizal. He was not only an artist, but also a doctor and freedom fighter, making him the great national hero of the Philippines. An artist who could even be of great influence for the whole of Europe.
It is known that he left a great impression on the famous Backet family of London, but what many Filipinos don't know is that he was also a huge influence on the Backett family of Ireland, leading a young researcher by the name of Samuel Beckett to launch an important investigation. went to do in the city of Paris.
Anyway I was completely touched by Hannah from the Philippines and I..... I wanted to join a very special church, without preachers. A church that originated in China. They did not worship the big tall buildings with overwhelming church organs at all and mainly did Bible study through which I slowly but surely started to understand the content of the Bible.
I myself have never really had anything to do with the church buildings as far as faith is concerned.
I grew up happily with the minister's daughter Anna M.G. Schmidt with her amazing musical Foxtrot. That explained a lot about many abuses, just as a certain Robert Long brought a lot to light with, for example, his text: “Jesus saves!” But then with the conclusion: “Save Jesus from the gutter!” The image that man could have made of Jesus was often terrible and certainly not according to the Bible. Once again I learned that song from “Jesus Saves” completely by heart.
People should really all know that GOD, JESUS or HOLY SPIRIT stands for REAL LOVE. And that's how I still think about it.
People don't know and studies have shown that people even do everything unconsciously for 95%. Through different forms of art that you can combine with each other. It is..... A... Challenge to...... Art, to unite with each other. I also set up a foundation for this in 2006. I then became acquainted with a large gallery, a place where I still exhibit my work. And it is my idea that you never tell your story with words alone. But also with movement, with sound..... And every story can be told from 4 parts or forms of communication. And that's in short. that what I stand for.
The 4 worlds of communication, which my book is also about. That's what I'm trying to do...... Yes, to make it that way. Because my wife, who still lives in the Philippines, had a stroke, and I wanted to go there, but I couldn't, because I don't have any money right now. She is in bed a lot. And now she just got a TV.
After many years. But it is the current situation, I have been there several times in recent years, without
money. My church and friends helped me get there. That is.....
Very special to me! And I don't know where it's going. I don't know how it goes.
Marcin: We can't determine where it's going, concluding, what you mentioned is approaching something through art, approaching people, I'm turning it around now, what you say, fleeting conversations, we never record that kind of conversation . Books, literature yes, but not these conversations. That's why I turn it around. In this way, to preserve and shape the conversations about making art, being art, having art. Just that table, chairs and moments and time. So about the most fleeting aspects, its, purpose, identity, so far as well, all conversations, I just see that no one is exactly the same. Beautiful. To see. That all the people who say: yes yes, I am art, everyone gives a different answer. I appreciate that vulnerability. I didn't expect that, but brings me to the next step. There's something about the table, where people come to talk about deep feelings and vulnerability. You did too. You told the core of yourself.. And we don't know each other. But you tell about yourself, who you are, what shapes you and what your quest is.
Hans: contact with that lawyer from Groningen is special, I didn't tell you that yet. She told me what to do. For example, going to the movies (as it is in heaven), was a fantastic movie and she always had things for me to do. She felt it, she is very busy with energy. And Marcin.... That's how she led me. She pointed at me a lot, she also said: you have to look at Thich Nhat Hanh. I never had
heard! You do? A Buddhist, from Vietnam, who was in the Vietnam War at the time. And if you know that the Vietnam War, has unleashed a lot, with the post-war
youth, then you also know how important that is. And if you also hear that Thich Nhat Hanh was appointed by Martin Luther King as his successor for the Nobel Peace Prize
then you can think: what a special person that must have been. He had discovered a very important energy. And
it really was. That man.... Started talking, in Europe, about his finding, of what people actually are like. Insane, he said. How they wage war. When he wanted to go back to Vietnam, he was refused in his native country. He was not allowed to go back. And he went back to Europe.. To France, where he founded the village of Plum Village, you don't know that. But that is...... His own village, he lived there for a long time. And many people who fought in the war, he has..... Guided, for example by making it really clear that if you want to target your enemy with hatred with a killing weapon, you would certainly do better to to love that so-called enemy!! That to me is the most pithy part of what he carried in him. And that is...... Yes, whatever you can read from the bible.
Marcin: Sounds recognizable. Osho, maybe you don't know that one. Also a philosopher who was not allowed to return to his own country. Very recognizable, I also see it as the vulnerable person, who discovers his own vulnerability. That makes him so strong that that vulnerability brings good to the world. But they are no longer welcome in their own country. The whole human history just comes back, always someone who discovers something, standing behind their own vulnerability. And the go-getter, especially people who are close to it, family, compatriots, push those people away. They literally know how to act normal, to be human to each other. That's why they're not back, that feels recognizable to me.
Hans: one time, hate and love. I was in an art group in Zoetermeer, Terra, where we did a project about water. I came upon a Japanese, and Masauro Emoto, do you know him?
He concluded when you write the energy alone that it has influence. And he..... Did experiments with that, like I did an experiment too, in front of the TV. Did he have 2 bottles with rice in it.
Marcin: I know that one With the words said to the rice.
Hans: one with love, one with hate. He is no longer alive, but I spoke to him in France where I had a project with my foundation and he was there too. So I had the honor of speaking to him. Masauro Emoto. Anyway, those are all stories, I'm full of stories.
Like Adolf Hitler, I researched a whole story of that. Actually, that's a pithy story. The whole second world war has been important. If you know who the father
belonged to Adolf Hitler, then you are shocked to death, then you see a very crazy relationship that has taken place. His father, that he actually one
was an unwanted child, between two neighboring children. One of probably Jewish descent and the other of Roman Catholic descent. That was an unwanted child. Got the mother's name. Until an uncle came along who protested. And it said that the name changes true to that of the father. That name was like Hitler, but it means the shepherd. The whole name Hitler is a spelling error! Well, if you're going to know that, that the man himself couldn't educate at all, because who should he have learned that from? He used to beat his kids all the time. Couldn't get a wife either. there was someone in the family, a younger relative, who was punished to marry the uncle. This is how this family is composed. The first son ran away screaming. Has been mistreated. Then it was Adolf's turn, he also ran away. He wanted to become an artist. If you look at that,
do you look differently at how people become bad people. Do crazy things. That is important. Because eh, we are each other's examples, mirrors, as Willem always said. Everyone is a mirror of each other.
Marcin: thank you.
Hans: You're welcome.
Marcin: nice story.
Hans: So far it is. It's already. Time I don't know what time it is.
Marcin: I don't know either.
Hans: but you sit here every day I hear?
Marcin: That's the idea.
Hans: I heard about it this morning. When I read your email.
Marcin: Thank you for coming back.
Hans: I think it's special what I heard. I also do something with music. My father was a musician. Music is a language. If you read the research of Professor Albert Merebium
He is known if you type 37%, 55%, you come to
Albert Merebium out.
That was a professor who did research on communication. He found out that words can only convey 7%. With sound: 38%. And according to his reasoning 55% of
body language.
Marcin: even more, 80% is body language.
Hans: his theory was 55%. I divide it into 4 things. I haven't done any real research. Well, that's just my own experience.
Marcin: Thank you.
Hans: thank you.
Marcin: Take a break, because lip reading is tiring.
Hans: I can imagine. I have dealt with many different disabilities. One disability that is indicated in the bible. That's a very nice piece: John 9.
Do you know anything about the bible? It's all about that
a man who has been blind all his life. That is a very special story. I think, no okay, so far.
Marcin: thank you.
Hans: thank you. I like to hear from you
Maak jouw eigen website met JouwWeb